Iz 66:22-23
 |
Czy "Dniem Pańskim" chrześcijan powinien być szabat? |  |
5) Twierdzą, że z Iz 66:22-23 wynika jakoby szabat miał być nieustannym zwyczajem, ponieważ jest wymieniony razem z „nowymi niebiosami i nową ziemią”.
Odpowiedź. Tłumaczenie Iz 66:23 z języka hebrajskiego na polski zapewne najlepiej oddaje BP: „Od nowiu do nowiu, od szabatu do szabatu przybywać będzie wszelkie stworzenie, by bić pokłony przede mną - mówi Jahwe”. Podobnie oddają ten tekst BG i ks. Wujek.
Adwentyści dla swego argumentowania korzystają z NP i Biblii Tysiąclecia, które to przekłady pozwalają im na ich interpretację.
Tymczasem słowa „Od nowiu do nowiu, od szabatu do szabatu” oznaczają dla Izraelity: „cały czas”, „z miesiąca na miesiąc, z tygodnia na tydzień”, więc nie można tego tekstu odnosić do jakiegoś szczególnego obchodzenia szabatu w przyszłości. Prócz tego kult Boga w przyszłości ma być nieustanny, jak go opisuje Apokalipsa (np. 4:8, 7:9-12), a nie tylko w szabat. Ten kult nieustanny i wieczne odpoczywanie (Ap 14:13 por. Hbr 4:10) to prawdziwy ciągły i wiekuisty szabat, o którym wspomina Hbr 4:1-11.
Adwentyści częstokroć nie wiedzą, że w językach biblijnych „szabat” oznacza również okres tygodnia np. w Mt 28:1. Raz w tym wersecie szabat (gr. sabbaton) użyty jest jako sobota, a drugi raz jako tydzień: „Po upływie szabatu (sabbaton), o świcie pierwszego dnia tygodnia (sabbaton) przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób”.
Także w Kpł 23:15, gdzie jest mowa o „siedmiu tygodniach” w języku hebrajskim padają słowa o „siedmiu szabatach”.
Ale jest i jeszcze jedna sprawa. Jeśli adwentyści są tak skrupulatni co do Iz 66:22-23 to powinni też obchodzić nowie miesiąca, wszak o nich mowa jest w cytowanych słowach, a oni tego nie respektują. Czyżby połowicznie wypełniali ten werset sobotnicy? Czy może przytaczają go przeciw nam tylko by „wyjść na swoje”?
Prócz tego chrześcijanie pierwszych wieków słowa Iz 66:23 rozumieli jako wypełniające się od czasów Chrystusa, a nie jako mające spełnić się w dalekiej przyszłości, jak to rozumieją adwentyści. Tertulian (ur. 155) o tym pisał: „Rozróżniamy zatem szabat czasowy pochodzenia ludzkiego oraz szabat wieczny boskiego pochodzenia, o którym głosi Izajasz: ‘I będzie z miesiąca na miesiąc, z dnia na dzień i z szabatu na szabat i przybędzie wszelki człowiek oddać cześć w Jerozolimie, mówi Pan’ [Iz 66:23]. Rozumiemy, że wypełnienie tego nastąpiło w czasach Chrystusa, kiedy każdy człowiek, to jest każdy naród przychodzi do Jerozolimy oddać cześć Bogu Ojcu przez Jezusa Chrystusa, Syna Jego, jak to było powiedziane przez proroków: ‘Oto prozelici przyjdą przez mnie do ciebie‘ [Iz 54:15]” („Przeciw Żydom”).
|
Czy "Dniem Pańskim" chrześcijan powinien być szabat? | |
