Wj 16:23-30
 |
Czy "Dniem Pańskim" chrześcijan powinien być szabat? |  |
2) Twierdzą, że szabat (na podstawie Wj 16:23-30) był przestrzegany przed nadaniem Prawa na Synaju, a więc również przez ludzi spoza narodu izraelskiego.
Odpowiedź. Pismo Św. nic nie mówi o obchodzeniu szabatu przed wyjściem z Egiptu, a tym bardziej przez kogokolwiek nie z Izraela. Biblia natomiast wskazuje, że Mojżeszowi Bóg objawił swoją wolę odnośnie szabatu jeszcze przed nadaniem Prawa na Synaju, podczas postoju na pustyni (Wj 16:4-5, 23). Miało to za cel przygotowanie i zaznajomienie, jak i doświadczenie Izraelitów przed ustanowieniem Prawa, aby było ono jasne z chwilą jego nadania. Zresztą ogłoszenie Prawa, a więc i szabatu, kojarzy się Izraelitom z faktem i dniem wyjścia z niewoli egipskiej, co potwierdza Księga Jeremiasza:
„Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, gdy ich ująłem za rękę, aby ich wyprowadzić z ziemi egipskiej” Jr 31:32 NP, BG, ks. Wujek. Podobnie oddaje to Hbr 8:9.
Ostateczne zatwierdzenie szabatu odbyło się na górze Synaj i od tej pory był on święcony wśród ludu izraelskiego. Nakaz szabatu był umotywowany pamiątką wyprowadzenia z niewoli egipskiej:
„Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i wyprowadził cię stamtąd twój Bóg, Jahwe, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem: przeto [‘dlatego’ NP] ci nakazał twój Bóg, Jahwe, strzec dnia szabatu [‘abyś obchodził dzień szabatu’ NP]” Pwt 5:15.
Fakt, że Mojżesz tak dokładnie omawiał Izraelitom istotę szabatu (Wj 16:5, 20-30), jak również to, że nie wiedziano co zrobić z człowiekiem, który nie przestrzegał go (Lb 15:32-36), świadczy o tym, że zwyczaj kultywowania soboty przez Izrael był nowy i nie praktykowany przez nich przed wyjściem z Egiptu.
Również Jakub czyli Izrael (Rdz 32:29), protoplasta Izraela, nie święcił szabatu co sugeruje Ne 9:13-14 i Pwt 5:3. Dopiero, według tych tekstów, Mojżesz dał szabat Izraelitom.
Na dodatek Izraelici byli „niewolnikami w ziemi egipskiej” (Pwt 5:15), więc nie mogliby tam święcić szabatu, nie pracując kiedy chcą (Wj 1:11-14, 2:11, 23, 5:4-19), nawet gdyby nakaz zachowania szabatu już istniał. I choć uczony adwentystyczny S. Bacchiocchi przytacza dawne teksty rabinów, którzy uczyli, że Żydzi w niewoli egipskiej i wcześniej rzekomo święcili szabat, oraz że faraon pozwalał im odpoczywać w sobotę, to nie jest to zgodne z wyżej wymienionymi tekstami Biblii („Od soboty do niedzieli” W-wa 1985, s. 31). Rabini ci zapewne nie przywołują też żadnych tekstów Starego Testamentu, które to potwierdzają. Gdyby było inaczej, Bacchiocchi, zazwyczaj ‘skrupulatny’ analityk, nie zapomniałby o tym wspomnieć. Raczej świadectwa istniejące, choć późniejsze, wskazują że obcy władcy zabraniali Żydom obchodzić szabat, niż przyzwalali im na odpoczynek i kult (1Mch 1:45, 2Mch 6:11). Ale nawet słowa z czasów Mojżesza nie pozwalają widzieć nam zwolnienia Izraelitów z pracy u faraona w szabat: „Dozorcy zaś robót przynaglali i mówili: «Winniście wykonywać w każdym dniu codzienną swą pracę, jak wtedy, gdy słomy wam dostarczano»” Wj 5:13; por. Wj 5:19.
|
Czy "Dniem Pańskim" chrześcijan powinien być szabat? | |
