Wj 20:1-17 i Pwt 5:6-21
 |
Czy "Dniem Pańskim" chrześcijan powinien być szabat? |  |
3) Twierdzą, że przykazanie szabatu istnieje w Dekalogu razem z dziewięcioma innymi przykazaniami, które obowiązują wszystkich ludzi (Wj 20:1-17, Pwt 5:6-21, Jk 2:10), przez co krytykują katolików za odrzucenie i zmianę dnia świętego.
Odpowiedź. Katolicy nie odrzucili dnia świętego. Wręcz przeciwnie, w czasach chrześcijańskich, przez całe wieki, zanim pojawiły się ponownie grupy chrześcijan judaizujących, zachowywali oni dzień święty - niedzielę.
Według adwentystów jednak nie jest najważniejsze święcenie dnia, lecz istotą jest kurczowe trzymanie się określenia „szabat”. Wydaje się, że sobotnicy nawet bardziej atakują katolików święcących niedzielę, niż np. Świadków Jehowy czy ateistów nie uważających żadnego dnia za święty (np. adwentyści niedzielę wywodzą z pogaństwa, a nie zachowywanie żadnego dnia z niego nie wyprowadzają).
Takie zachowanie adwentystów jest dziwne, bowiem dla Izraelity szabat oznaczał przede wszystkim święto i odpoczynek:
„Sześć dni będziesz wykonywał pracę, ale dnia siódmego będzie sabat, dzień całkowitego odpoczynku, uroczyście ogłoszone święto” Kpł 23:3 NP.
Dla chrześcijan największym świętem i radością są fakty zmartwychwstania Chrystusa (1P 1:3, 1Kor 15:14, Ps 118:22-24) i zesłania Ducha Św. (Dz 2:1-4, 16-17, 1Kor 3:16), zrealizowane w niedziele Wielkanocy i Pięćdziesiątnicy. Szabatem tzn. odpoczynkiem jest natomiast dla nas sam Pan Chwały, nawołujący nas: „Pójdźcie do mnie wszyscy, którzyście spracowani i obciążeni, a Ja wam sprawię odpocznienie” Mt 11:28 BG.
Szabat w czasach chrześcijańskich zachował tylko symboliczne znaczenie, będąc zapowiedzią odpoczynku niebieskiego, teraz i po śmierci:
„Lękamy się przeto, gdy jeszcze trwa obietnica wejścia do Jego odpoczynku” Hbr 4:1 (patrz aż do wiersza 11).
„Błogosławieni, którzy w Panu umierają - już teraz. Zaiste, mówi Duch, niech odpoczną od swoich mozołów, bo idą wraz z nimi ich czyny” Ap 14:13 (patrz też Ap 6:11).
Sam szabat, o który chodzi adwentystom, był znakiem wyłącznie między Bogiem, a Izraelem cielesnym: „Dałem im także szabaty, aby były znakiem między Mną a nimi, aby poznano, że Ja jestem Pan, który ich uświęca” Ez 20:12 por. Ez 20:20, Wj 31:12, 17, Pwt 5:15.
Znakiem między Bogiem a chrześcijaństwem jest sam Jezus Chrystus. Jedni będą Go uznawać, inni zaś będą Go odrzucać: „Oto ten przeznaczony jest (...) aby był znakiem, któremu się sprzeciwiać będą” Łk 2:34 NP. Patrz też Łk 11:30, Iz 7:14.
Za odrzucanie szabatu w przeszłości Bóg kazał karać śmiercią (Lb 15:32, 35-36, Wj 31:15, 35:2). Dziś nikt, łącznie z adwentystami, nie otrzymał od Boga takiego prawa.
Słowo „szabat” oznacza dosłownie „zatrzymać się, przestać, nie pracować” („Słownik Nowego Testamentu” tłum. bp K. Romaniuk, Poznań 1986, hasło ‘szabat’) i chrześcijanie obchodząc niedzielę właśnie wypełniają to.
Pierwsi chrześcijanie mieszkający po całym świecie nie mogli święcić szabatu. Wielu z nich, jak świadczy historia, było niewolnikami, a w takim stanie odpoczywanie sobotnie byłoby niemożliwe. Przecież tylko nieliczni z nich mieli panów będących też chrześcijanami. Nie znamy z historii męczenników chrześcijańskich za szabat, są natomiast tacy za obchodzenie niedzieli.
Warto tu też przedstawić adwentystom stanowisko osób, których dane mi było poznać i wysłuchać. Otóż „atakując” szabat twierdzą oni, że „siódmy dzień” z Księgi Rodzaju wcale nie musiał być pierwotnie sobotą (nie jest tam tak nazwany). Mówią oni, że to Żydzi, a nie Bóg określili później, że tym siódmym dniem będzie sobota i tak pozostało do czasów Chrystusa i aż do dziś. Dalej twierdzą, że nawet samo słowo „szabat” z Wj 20:8 oznaczało pierwotnie tylko „odpoczynek”, a nie musiało oznaczać naszej dzisiejszej soboty i wystarczy czytając teksty wstawić zamiast terminu „szabat” to słowo (odpoczynek), a wszystko stanie się jasne. Nakazem jest według nich uświęcanie każdego siódmego dnia, a nie konkretnie soboty. [podobne zgłaszane wątpliwości podaje S. Bacchiocchi w „Odpoczynek człowieka” W-wa 1985, s. 46-przypis]
I nawet chociażby z tego powodu Kościół mógł przykazaniu temu nadać katechizmową formę „Pamiętaj abyś dzień święty święcił”.
W związku z powyższym stawiany jest adwentystom nawet zarzut, przez wyżej przytaczanych ludzi, że cytują oni Biblię ks. Wujka, w której padają słowa: „Pamiętaj o dniu sobotnim, aby go święcić” Wj 20:8. W ten sposób staje się też jasne dlaczego tak im zależy na tym przekładzie Pisma Św., a właściwie na tym jednym wersecie z niego (w innych polskich przekładach Pisma Św. nie pojawia się w tym wersecie słowo „sobota”).
Prócz tego każde przykazanie Dekalogu ze Starego Testamentu obowiązuje nas w innej formie niż w czasach Mojżesza.
Przykładowo z tamtych czasów przykazanie „Nie będziesz cudzołożył” (Wj 20:14) przez Jezusa zostało zmienione następująco: „Słyszeliście, że powiedziano: Nie cudzołóż! A Ja wam powiadam: Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już się w swoim sercu dopuścił z nią cudzołóstwa” Mt 5:27-28.
Podobnie przedstawia się sprawa z innymi przykazaniami co opisano w Mt 5:21-22 i Mt 5:33-37.
Kolejne przykazanie mówiło „Nie będziesz czynił (...) obrazu tego (...) co jest na ziemi nisko (...) Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył” (Wj 20:4-5), a jednak Jezus stał się dla nas „obrazem Boga niewidzialnego” (Kol 1:15; por. Ga 3:1, 2Kor 4:4), któremu należą się pokłony i cześć (Ap 5:13-14, Hbr 1:6, Mt 2:2, 8, 11, 8:2, 9:18, 14:33, 15:25, 20:20, 28:9, 17, Mk 5:6, 15:19, Łk 24:52, J 9:38).
Analogicznie nową formę przybrało dla chrześcijan wypełnianie przykazania szabatu, o czym wspomniano powyżej.
Ciekawe, że przykazanie o szabacie, w odróżnieniu od innych przykazań, nie zostało w pełni przytoczone w Nowym Testamencie (por. Rz 13:9, Mt 5:21-37). Gdyby więc obchodzenie soboty było warunkiem zbawienia (jak uczą adwentyści), byłoby to przynajmniej dziwne.
Ponieważ opracowanie to nie obejmuje problematyki niedzieli jako dnia świętego (prócz kilku stwierdzeń), odsyłam zainteresowanych do rozdziału ‘Niedziela’ w mojej książce pt. „W obronie wiary” opublikowanej na www.trinitarians.info
Chociaż przedstawiona tam polemika dotyczy Świadków Jehowy, ale oni podobnie (a często identycznie) jak adwentyści przedstawiają chrześcijańską niedzielę jako pogańską, używając tych samych „argumentów”.
|
Czy "Dniem Pańskim" chrześcijan powinien być szabat? | |
