Kluczowy i przełomowy rok 1929

Autor: Włodzimierz Bednarski,
Kiedy i dlaczego Świadkowie Jehowy odrzucili Żydów i syjonizm?

Kluczowy i przełomowy rok 1929

Dlaczego rok 1929 nazywamy „kluczowym” i „przełomowym” w kwestii Żydów i syjonizmu?

Wydaje się, że w tym roku w Towarzystwie Strażnica napisano już wszystko, co można było opublikować na ten temat. W roku 1929 wydano bowiem po angielsku najobszerniejszą i zarazem ostatnią książkę o Żydach i syjonizmie. Chodzi o Życie. Na dodatek opublikowano też szeroki artykuł o znaczeniu Żydów dla całego świata (treść patrz poniżej).

Później (w latach 1930-1932) już tylko fragmentarycznie podejmowano tę tematykę, bez wielkiego nacisku, by następnie odrzucić naukę o Żydach.

Wspomnianą książkę opisaliśmy powyżej i cytujemy ją w dalszej części niniejszej pracy, ale w tym miejscu przedstawimy jeszcze kilka charakterystycznych fragmentów:

„Ściśle we właściwym czasie, mianowicie w roku 1878, wystąpił pierwszy objaw łaski dla Żydów. Wkrótce potem rozpoczęło się wielkie prześladowanie Żydów w Rosji, Rumunji i Niemczech. Bez wątpienia Bóg to dopuścił, by wzbudzić w Żydach życzenie powrotu do Palestyny. Z tych prześladowań wyszedł Syjonizm. (...) Syjonizm oficjalnie zorganizowany został w roku 1927” (Życie 1932 [ang. 1929] s. 147).

„W nieświadomości swojej odnośnie zamierzeń Boga kościoły chrześcijańskie starały się uczynić z Żydów prozelitów i członków chrześcijańskich sekt. Starania ich zawiodły, ponieważ nie jest wolą Bożą, aby się Żydzi połączyli z temi systemami. Wytrwały wysiłek nawracania Żydów poskutkował tylko, że się odwrócili od Biblji. Chrześcijanin, znający Biblję, wogóle nie stara się z Żydów uczynić prozelitów” (Życie 1932 [ang. 1929] s. 110 [ang. s. 119-120]).

„Gdy nadszedł oznaczony czas, kiedy łaska Boża miała powrócić do Żydów, dopuścił Bóg, że w różnych krajach przyszły na Żydów prześladowania, ażeby skierowali swoją nadzieję ku Palestynie. Od czasu zorganizowania syjonizmu Żydzi podejmowali starania w celu otrzymania zpowrotem Palestyny. Do wojny światowej wiele jednak nie osiągnięto. Uważajmy znowu na linję równoległą. Było to czterdzieści lat po roku 33 po Chr., mianowicie w roku 73 po Chr., gdy przyszedł ostateczny ucisk na Żydów i oni wypędzeni zostali z Palestyny. Równoległy okres czasu leżeć musi czterdzieści lat po roku 1878, to jest przypada na rok 1918. Te równoległe okresy są akurat 1845 lat od siebie oddzielone. Należało się więc spodziewać, że w roku 1918 nastąpi jakiekolwiek oficjalne uznanie ze strony panujących mocarstw co do przywrócenia Żydom Palestyny. Dzień pojednania Żydów przypada na jesień i rok finansowy Żydów liczy się przeto zwykle od tego czasu. Jesienią roku 1917, w czasie gdy u Żydów rozpoczął się rok, odpowiadający roku 1918, skierowana została do lorda Rothszylda tak zwana deklaracja Balfoura. I było to wiosną 1918 roku, gdy dr. Chaim Weizman z oficjalnego polecenia państwa brytyjskiego, mocarstwa mandatowego Palestyny, otworzył w Jerozolimie biuro i przystąpił do stworzenia podstawy dla nowego rządu żydowskiego. Było to pierwsze oficjalne uznanie i przyszło ono akurat w tym czasie, gdy się skończyło ‘dwójnasób’ Izraela, jak to wykazane zostało przy omówieniu poprzednich proroctw. Fakty pokazują, że łaska Boża nie wróciła do Żydów nagle, lecz w powoli powiększającej się mierze, taksamo jak 1845 lat przed rokiem 1878 łaska Boża stopniowo ich opuszczała. Zbadanie następnych dowodów wykaże pozatem, że również rok 1925 po Chr. był oznaką powracającej do Żydów łaski. Stało się to wiosną 1925 roku, kiedy poświęcony został wielki żydowski uniwersytet w Jerozolimie i dalszy materjał dowodowy odnośnie roku 1925 przytoczony zostaje poniżej” (Życie 1932 [ang. 1929] s. 148-49).

Zamieszczamy tu też najważniejsze fragmenty ze Strażnicy, z artykułu pt. Usprawiedliwienie imienia Jehowy, właśnie z roku 1929:

„Dlaczego więc ma się chrześcijanin przejmować restytucją. Żydów jakoteż i całej ludzkości? (...) Jest wiele powodów dla których prawdziwy chrześcijanin przejmuje się restytucją Żydów, do ich rodzinnej ziemi i do błogosławieństw życia.(...) Chrześcijanin jest szczególnie napominany od Pana, aby niósł poselstwo pociechy dla Żydów. (...) ostatnie członki Jego ciała na ziemi, które są zaszczycone przywilejem niesienia poselstwa zbawienia tak Żydom jakoteż i poganom. – Izajasz 52: 7,8. (...) Paweł będąc z rodu żydowskiego, przeszedł na chrześcijanina, i był postanowiony apostołem a szczególnie do pogan; lecz pomimo tego okazywał wielkie zainteresowanie w restytucji narodu Izraelskiego, co też słowa które pisał z natchnienia Bożego do chrześcian w Rzymie świadczą: »Izali Bóg odrzucił lud swój? Nie daj tego Boże!« (Rzymian 11: 1). (...) proroctwo to wykazuje, że Bóg przyprowadzi Żydom zbawienie, po ‘zbudowaniu Syjonu’. Rozumiejąc podane proroctwa które jasno wykazują że Izrael nie został na zawsze odrzuconym, dlatego też z konieczności musi czas nadejść w którym będzie przywróconym do łaski Bożej. Apostoł Paweł dowodzi, że odpadnięcie Izraela umożliwiło poganom otrzymywanie wielkich łask Bożych, i że przywrócenie Żydów zaznaczy czas powrotu umarłych do życia: »...« – Rz 11:12-15. Zapewno, że przywrócenie do łaski Bożej Izraela oznacza także wzbudzenie umarłych i obdarowanie ich życiem w procesie restytucyjnym” (Strażnica 15.10 1929 s. 307-308 [ang. 15.08 1929 s. 243-244]).

„Nawet wielu z tych którzy przez przymierze są spokrewnieni z Bogiem nie posiada właściwego poważania, i dlatego też nieocenia teraźniejszego przywileju w opowiadaniu ludziom. Takowi nie okazują właściwych chrześcijaninów jeżeli się nie interesują restytucją Żydów. (...) Żydzi przez nowe przymierze otrzymają miłosierdzie i błogosławieństwa Boże (...) Dlatego też jest obowiązkiem każdego chrześcijanina aby się głęboko interesował restytucją Żydów. (...) Chrześcijanie nie są dziećmi Nowego Przymierza. Ono jest dla Żydów jakoteż i poganów i też oni otrzymają błogosławieństwa życia na ziemi. (...) Nowe Przymierze przyprowadzi niewierzących Żydów napowrót do wiary i harmonji z Bogiem. (...) Ponieważ Nowe Przymierze będzie uczynione z Izraelem, a chrześcijanin jest uczyniony sługą tego przymierza, przeto ma szczególny udział w błogosławieństwach jakie ono przyniesie dla Żydów jakoteż i dla pogan. Po inauguracji Nowego Przymierza restytucja dla Żydów się rozpocznie. (...) Dlatego też restytucja Żydów zaznacza czas wielkiego zainteresowania dla inteligentnych i wiernych naśladowców Jezusa Chrystusa” (Strażnica 15.10 1929 s. 308 [ang. 15.08 1929 s. 244]).

„Przy końcu tej długiej walki i rozproszenia, łaska Boża dla Żydów poczęła się okazywać. Chrześcijanin się wielce interesuje wypełnieniem tego proroctw dlatego, iż ono ma do czynienia z obecnością Pańską i ustanowieniem Jego królestwa. Koniec rozproszenia o którem Jezus mówił zaznacza początek wielkiego przywrócenia Izraela. Ono oznacza nietylko gromadzenie tych którzy mieszkają na ziemi pomiędzy różnemi narodami, lecz ponadto, przyprowadzenie umarłych z grobów. » Dlatego prorokuj, a mów do nich: Tak mówi panujący Pan: Oto Ja otworzę groby wasze, i wywiodę was z grobów waszych, ludu mój! i przywiodę was do ziemi Izraelskiej!« – Ezechjel 37:12” (Strażnica 15.10 1929 s. 310 [ang. 15.08 1929 s. 245-246]).

„Bóg spowodował swego proroka do użycia fig i figowego drzewa jako symbole odnośnie Żydów. Chrześcijanin szczególnie się tem interesuje ponieważ ono było napisane dla jego korzyści. (...) Mając teraz ustalony przekonywujący wniosek, że wyrażenie odnośnie figi i figowego drzewa było symbolicznie stosowane do Żydów, więc zauważmy dalsze słowa Jezusa w odpowiedzi na pytanie odnośnie Jego obecności i końca świata: »A od drzewa figowego nauczcie się tego podobieństwa: Gdy się już gałąź jego odmładza i liście wypuszcza, poznajecie, że blisko jest lato. Także i wy, gdy ujrzycie to wszystko, poznawajcie, iż blisko jest, a we drzwiach« – Mateusz 24:32, 33. (...) Istotne warunki Nowego Przymierza potwierdzają gromadzenie i przywrócenie posłusznych Izraelitów do obiecanej ziemi i do zupełnej łaski Bożej” (Strażnica 15.10 1929 s. 310, 311 [ang. 15.08 1929 s. 246, 247]).

„Ludzie wszystkich języków będą się schodzić i szukać Pana, i gdy się dowiedzą o łasce Bożej do Żydów to będą prosić Boga o takie same łaski. (...) To że powrót Żydów do łaski Bożej oznacza czas gdy Bóg udzieli przywilej życia ludziom, tak umarłym jakoteż i żyjącym, jest wykazane przez słowa napisane: (...) Rzymian 11:15, 16” (Strażnica 15.10 1929 s. 311 [ang. 15.08 1929 s. 247]).

To tylko pewne fragmenty z tego długiego artykułu, który warto przeczytać w całości, by sobie wyrobić opinię o tej wykładni Towarzystwa Strażnica (patrz Strażnica 15.10 1929 s. 307-315 [ang. 15.08 1929 s. 243-250]).

Po takiej stanowczej nauce, wyrażonej w tym cytowanym artykule oraz w książce pt. Życie, nikt by się nie spodziewał, że po kilku latach Towarzystwo Strażnica nie tylko odrzuci swoją naukę, ale i potępi syjonizm, Żydów i wszystko co z nimi związane. Nikt chyba nie uwierzy, że to jakaś analiza wersetów biblijnych spowodowała tak radykalną zmianę zachowań i wykładni Świadków Jehowy. Chyba ma rację osoba, która napisała tajemnicze słowa o ‘przerwaniu światła’ w sprawie Żydów, a także wspominając o książce Usprawiedliwienie i podkreślając, że ona ‘załagodzi tę sprawę’:

„Odkąd Jehowa uczynił jasnem swoje słowo odnośnie Jakóba i Izraela, światło zostało przerwane, lecz obecnie wygląda dla mnie, że te dwie książki załagodzą tę sprawę. Dziękuję Bogu za to światło” (Strażnica 15.04 1933 s. 128).