Adwentyści Dnia Siódmego oskarżają Kościół o fałszerstwo wszechczasów?
(cz.1)

Autor: Piotr Andryszczak

O jakie rzekomo fałszerstwo chodzi? Otóż Adwentyści Dnia Siódmego w wydaniu specjalnym (gazetowym) reklamowym miesięcznika "Znaki czasu":

umieścili artykuł Władysława Poloka pt.:

gdzie w podtytule oskarżają m.in. Kościół rzymsko-katolicki o rzekome sfałszowanie Dekalogu:

"sfalsyfikowanej":

źródło internetowe

Jest to poważne oskarżenie pod adresem Kościoła Powszechnego. Oto lista zarzutów:

A więc:

1. Brak treści drugiego przykazania

2. Zmiana czwartego przykazania

3. Rozdzielenie dziesiątego przykazania na dwa osobne

Przede wszystkim należy podkreślić, iż w Piśmie Świętym NIE MA numeracji przykazań. Skąd autor artykułu Władysław Polok wie, które to jest pierwsze, a które drugie, a które trzecie przykazanie, itd.? Kto mu o tym powiedział? Jeśli w Piśmie Świętym nie ma numeracji przykazań, to taki zarzut z góry jest fałszywy i źle świadczy o intencji autora.

Wj 20,1-17

Warto podpowiedzieć panu Polokowi, że istnieje też inny podział Dekalogu:

HELLENISTYCZNY	PALESTYŃSKI	AUGUSTIAŃSKI
I. Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie	I. Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł...	I. Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie. Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu...
II. Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu...	II. Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie. Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu...	II. Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy
III. Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego,	III. Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego,	III. Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić
IV. Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić	IV. Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić	IV. Czcij ojca twego i matkę twoją
V. Czcij ojca twego i matkę twoją	V. Czcij ojca twego i matkę twoją	V. Nie będziesz zabijał
VI. Nie będziesz zabijał	VI. Nie będziesz zabijał	VI. Nie będziesz cudzołożył
VII. Nie będziesz cudzołożył	VII. Nie będziesz cudzołożył	VII. Nie będziesz kradł
VIII. Nie będziesz kradł	VIII. Nie będziesz kradł	VIII. Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa
IX. Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa	IX. Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa	IX. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego
X. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego. Nie będziesz pożądał domu bliźniego	X. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego. Nie będziesz pożądał domu bliźniego	X. Nie będziesz pożądał domu bliźniego

Dlaczego Władysław Polok nie skrytykuje palestyńskiej wersji Dekalogu, wszak zupełnie inaczej brzmi pierwsze przykazanie, niż w wersji hellenistycznej? Dlaczego Władysław Polok nie wspomniał, że drugie przykazanie w wersji palestyńskiej brzmi tak samo jak pierwsze w wersji augustiańskiej? Czy Władysław Polok wie, jak brzmi pierwsze przykazanie w wersji palestyńskiej?

Zarzucanie komuś fałszowania Dekalogu, kiedy nie ma w Piśmie Świętym numeracji, jest moim zdaniem zwykłym nadużyciem i podejrzewam, że też złą wolą.

Nie wiem jaki katechizm miał na myśli Władysław Polok (może dla dzieci), ale w oficjalnym Katechizmie Kościoła Katolickiego dla dorosłych, możemy przeczytać pełną wersję Dekalogu, a także całą treść z Pisma Świętego, zarówno z Księgi Wyjścia, jak i z Księgi Powtórzonego Prawa.

Jak czytamy w Katechizmie Kościoła Katolickiego na stronach 470 i 471 mamy biblijny tekst Dekalogu z Wj i Pwt.

Czy Władysław Polok wie, co oznacza "formuła katechetyczna"? Formuła katechetyczna opisuje w skrócie przykazania Dekalogu. Nie jest jej celem cytowanie w całości tekstu Pisma Świętego, lecz służy do szybkiego zapamiętania tekstu. Poniżej wersja katechetyczna opublikowana m.in. w katechizmie kardynała Gasparriego oraz w katechizmie dla dzieci:

Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli.

1. Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną.
2. Nie będziesz wzywał imienia Boga twego nadaremno.
3. Pamiętaj, abyś dzień święty święcił.
4. Czcij ojca swego i matkę swoją.
5. Nie zabijaj.
6. Nie cudzołóż.
7. Nie kradnij.
8. Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.
9. Nie pożądaj żony bliźniego swego.
10.Ani żadnej rzeczy, która jego jest.

W Katechizmie Kościoła Katolickiego pierwsze przykazanie brzmi tak:

Jeśli w Katechizmie Kościoła Katolickiego - w pierwszym przykazaniu - możemy przeczytać zdanie o zakazie czynienia rzeźb i obrazów, to na jakiej podstawie Adwentyści Dnia Siódmego oskarżają Kościół katolicki o fałszerstwo wszechczasów? W którym miejscu to fałszerstwo zostało dokonane? Władysław Polok próbuje to udowodnić w taki oto sposób:

Zarzut jest chybiony. Nie wiem czy Władysław Polok wie, ale jeszcze z czasów przedchrześcijańskich istniał podział Dekalogu na poszczególne przykazania tak, jak było w podziale augustiańskim:

Klemens Aleksandryjski odwołuje się do pisma Żyda Arystobula (II w. przed Chr.), który wymieniony jest w 2 Mch 1,10 (BT wyd.IV)

A więc ten podział Dekalogu cytowany przez Klemensa Aleksandryjskiego sięga czasów przedchrześcijańskich. Jaki powód wymyśli tym razem Władysław Polok, aby uzasadnić taką, a nie inną numerację Dekalogu?

Jeśli chodzi o kult obrazów to wyjaśnienie możemy znaleźć w:

2132 Chrześcijański kult obrazów nie jest sprzeczny z pierwszym przykazaniem, które odrzuca bałwochwalstwo. Istotnie "cześć oddawana obrazowi odwołuje się do pierwotnego wzoru"^[60] i "kto czci obraz, ten czci osobę, którą obraz przedstawia"^[61]. Cześć oddawana świętym obrazom jest "pełną szacunku czcią", nie zaś uwielbieniem należnym jedynie samemu Bogu.

Obrazom nie oddaje się czci religijnej ze względu na nie same jako na rzeczy, ale dlatego, że prowadzą nas ku Bogu, który stał się człowiekiem. A zatem cześć obrazów jako obrazów nie zatrzymuje się na nich, ale zmierza ku temu, kogo przedstawiają^[62].

________________________

^[60]Św. Bazyli, Liber de Spiritu Sancto, 18, 45: PG 32,149 C.

^[61]Sobór Nicejski II: DS 601; por. Sobór Trydencki: DS 1821-1825; Sobór Watykański II: konst. Sacrosanctum Concilium, 126; konst. Lumen gentium, 67.

^[62]Św. Tomasz z Akwinu, Summa theologiae, II-II, 81, 3, ad 3.

Czy Władysław Polok czytając wersety (str.2) z Wj 20,4-5 zrozumiał aby na pewno tekst?

Pallottinum

Powiązane wersety:

Iz 44,15

Iz 44,17

Co ma wspólnego kult obrazów z oddawaniem boskiej czci obcym bogom i służenia im? Czwarty werset właśnie dotyczy obcych bogów, a nie obrazów Świętych Pańskich. Od kiedy to Władysław Polok wierzy, że obrazy Matki Bożej, Pana Jezusa czy Świętych Pańskich są bogami? W którym to kościele Władysław Polok widział figury czy posągi Świętych Pańskich, którym oddawano by boską cześć? Czy Władysław Polok nie zauważył lub nie chciał zauważyć, że w Wj 20,4 jest mowa o tym, by nie czynić "tego, co jest na niebie"? A na niebie jest słońce, gwiazdy, ptaki... W którym to kościele Władysław Polok widział posąg słońca, gwiazdy czy jakiegoś latającego ptaka, przed którym wierni padają na twarz i oddają boską cześć i na dodatek jeszcze wołają: "Ratuj mnie, boś ty bogiem moim!"?

Tekst hebrajski mówi o posągach czy rzeźbach:

(za zgodą wydawcy) Vocatio

kod.gram. (1) (2) (3) (4) (oznaczenia)

Wj 20,3-4

Pwt 5,8

Władysław Polok cofając się do historii Kościoła twierdzi, iż:

Jakim to obrazom i posągom pogańskich bóstw nadano ""chrześcijański" charakter"? Co pogańskie bóstwa "po przemianie" przedstawiały? Co takiego próbuje wmówić czytelnikom Władysław Polok? A jeśli poganie wcześniej czcili sobie jakieś zwierzę, to co chrześcijanie z tym zrobili? W jaki sposób taki zwierz otrzymał ""chrześcijański" charakter"?

"Rzeźby i obrazy z tekstu Wj 20:4, to bożkowie (w rzeczywistości nie istniejący - 1Kor 8:4) narodów otaczających Izrael (Wj 20:3). Nie można więc wiązać figur czy obrazów przedstawiających świętych, którzy wypełnili wolę Bożą, często ponosząc śmierć dla Niego, z pogańskimi bożkami. Gdzie Chrystus zakazał czynienia figur Jego świętym? (...) W przykazaniu wyżej wymienionym jest mowa o zakazie kultu (figur), tego "co jest na niebie (...) na ziemi (...) w wodach (...)". Termin "na niebie" - dotyczy słońca, gwiazd itp. (Pwt 4:19), które są utożsamiane z bożkami (Ez 8:16). To samo dotyczy określenia "na ziemi" (Pwt 4:39), co można wiązać z wszelkimi czczonymi zwierzętami (Ez 8:10, Mdr 13:10, 15:18, Ps 106:20). Zresztą nie dotyczy to zakazu sporządzania figur zwierząt spożytkowanych w świątyni Bożej, bo przecież 1Krl 7:25 mówi o dwunastu wołach, na których stało "morze" (...) Kościół nie ogłasza świętymi "tego, co na ziemi", lecz "tych, którzy byli na ziemi", a są w niebie (Ap 6:9nn.)." (zob. Włodzimierz Bednarski DEKALOG I OBRAZY)

uzupełniono: 2016-07-25

Jeszcze jeden aspekt. Spotkałem się z zarzutem (tym razem nie ADS), iż cytując Pwt 4, 19 ("słońce, księżyc i gwiazdy") przemilczam istotny fragment mówiący o obrzydliwości wcześniej wymienionej w w.16:

Pwt 4, 11-19

Cały kontekst mówi o Dekalogu. Ta "obrzydliwość" dotyczyła obrazu bóstwa przedstawiającą mężczyznę lub kobietę. Naród Izraelski był otoczony poganami, którzy tworzyli sobie własnych bogów (w rzeczywistości nieistniejących), dlatego w Dekalogu czytamy: "Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył" (Wj 20, 4-5), a więc obcym bogom. Nie mają oni nic wspólnego z obrazami czy figurami Pana Jezusa, Maryi czy Świętych Pańskich, ponieważ wówczas ich nie było. Przykre jest to, iż stawiający takie zarzuty nie potrafią czytać tekstu ze zrozumieniem. Kościół nie ogłasza świętymi „tego, co na ziemi”, lecz „tych, którzy byli na ziemi”, a są w niebie (Ap 6:9nn.). W swym zacietrzewieniu nie potrafią odróżnić rzeczy, a więc różnego rodzaju wymyślonych bóstw, od osób, które są przedstawiane na obrazach, a które w rzeczywistości istniały naprawdę. Obrazom czy figurom nie oddaje się boskiej czci. Nie są dla nas bogami.