Rzeźba Michała Anioła i Justus Lipsius.
Dlaczego takie zestawienie?

Zobaczmy, jak wyglądają "AKTUALNE WYDARZENIA" według Świadków Jehowy. Przyjrzyjmy się bliżej tej publikacji Towarzystwa Strażnica z roku 1981:

Strażnica 1981 Nr 14

str.21

str.21

Podsumujmy informacje:

W stosunkowo krótkiej informacji znajdujemy: powołanie się na Agencję AP informującą o znalezieniu figurki Jezusa w Libanie, odwołanie się do ryciny Justusa Lipsiusa oraz do słownika W.E. Vine, które to rzekomo potwierdzają tezę o śmierci Jezusa na palu, a nie na krzyżu. Wymienione źródła informacji łączy specyficzny, sugerujący śmierć Jezusa na palu własny komentarz anonimowych autorów Strażnicy.

Faktem jest, że znaleziona figurka przeczy tezie o śmierci Jezusa na palu, wręcz przeciwnie, przez znawców sztuki i historii przedstawia Jezusa ukrzyżowanego. Tak jak to ma miejsce w wielu przypadkach, oryginalny krucyfiks został oddzielony od samej figury, co nie zmienia faktu, że jedynie krzyż z poprzeczną belką, stanowi jedyne sensowne dopełnienie znalezionej drewnianej figurki ukrzyżowanego Jezusa z wysoko do góry wyciągniętymi i rozłożonymi na boki rękoma.

Strażnica 1981 Nr 14

str.21

Figurka odnaleziona na terenie Libanu, nie jest autorstwem Michała Anioła, a wygląda ona tak:

Belka pionowa i pozioma jest dorysowana. Natomiast figurka Michała Anioła, wygląda tak:

wyd.1990

str.36

str.36

Strażnica 1981 Nr 14

str.21

Przywołany przez autorów Strażnicy tzw. przykład Justusa Lipsiusa zdaje się być również całkowicie nieadekwatny, żeby nie powiedzieć, wprowadzający w błąd czytelnika, co do kształtu narzędzia śmierci, na którym umarł Jezus. Wbrew twierdzeniom Strażnicy Justus Lipsius nigdy nie przedstawił Jezusa przybitego do pala, wręcz przeciwnie, znajdujemy w przywołanej książce „De Cruce Liber Primus” informację o śmierci Jezusa na krzyżu, wraz z ryciną ukrzyżowania na krzyżu z belką poprzeczną. Rycina przedstawiająca przybitego do pala skazańca na śmierć nie odnosi się w żaden sposób do tego jak ukrzyżowano Jezusa.

str.1 str.50 "na krzyżu Pana były cztery drewna: pień wzniesiony, drewno poprzeczne, pień podtrzymujący i tablica z winą u góry" De Cruce Liber Primus jest częścią składową książki De Cruce Libri Tres

Świadkowie Jehowy przemilczają inne ryciny, które przedstawia autor. Ukazuje on różne sposoby uśmiercania:

str.9

str.10

str.17

str.51

Cała książka:

DE CRUCE LIBRI TRES Justus Lipsius

W związku z powyższym, trudno obstawać przy tezie, że rycina przedstawiająca jakiegoś skazańca przybitego do pionowego pala „Pokrywa się” „ze znaczeniem greckiego słowa użytego w Biblii przy opisie przedmiotu, na którym umarł Chrystus”. Przywołany na końcu słownik W.E. Vine podaje, że grecki wyraz „stauros”„ określa przede wszystkim prosty słup lub pal”. Uważny czytelnik, dostrzeże szybko sformułowanie „przede wszystkim”. Wystarczy sięgnąć do wielu innych podobnych słowników, które jednoznacznie wskazują, że pierwotne znaczenie „stauros” odnosi się do czasu greki klasycznej, natomiast w okresie kiedy spisywane były Ewangelie, słowo „stauros” oznaczało już krzyż z poprzeczną belką, z czym mamy do czynienia do dnia dzisiejszego.

Strażnica 1981 Nr 14

str.21

1. Associated Press stwierdza, że owa „rzeźba jest o tyle niezwykła, że wyobraża Chrystusa z rękami wyciągniętymi nad głową, a nie z rozpostartymi na boki, jak się go zwykle przedstawia na krzyżu”.

Warto zauważyć, że nie podano żadnego odniesienia. Czytelnik nie jest w stanie sprawdzić pełnej notki. Co istotne, Agencja nie twierdzi, że rzeźba przedstawia Jezusa na palu, stwierdza jedynie, że figurka jest z „rękami wyciągniętymi nad głową, a nie z rozpostartymi na boki”. Warto zaznaczyć, że na wielu powszechnie znanych krucyfiksach spotykamy Jezusa zawieszonego właśnie w ten sposób, i nie ma w tym nic nadzwyczajnego w takim sposobie ukazania krzyżowej męki Pana. Istnieje wiele krucyfiksów ukazujących Jezusa w pozycji, kiedy to jego wyciągnięte ręce górują wysoko nad poziomem głowy:

Strażnica 1981 Nr 14

str.21

2. W swoim komentarzu anonimowi autorzy Strażnicy przekonują czytelnika: „postać (…) ilustruje (…) fakt, że egzekucja Jezusa z rozkrzyżowanymi ramionami nie zawsze była sprawą tak pewną, jak to dziś wmawiają ludziom przywódcy religijni”. Pomijając w tym momencie jakiekolwiek leksykalne rozważania nad słowem „stauros”, każdy spojrzy na znalezioną w Libanie figurkę, z łatwością spostrzeże, że nie ma ona skrzyżowanych ramion, rąk czy dłoni. Przeciwnie, omawiana drewniana figurka Chrystusa, przedstawia go z ramionami rozłożonymi na boki. Owszem dłonie wyciągnięte są wysoko, ale w żaden sposób nie skrzyżowane. Stąd w żaden sposób zdanie „egzekucja Jezusa z rozkrzyżowanymi ramionami nie zawsze była sprawą tak pewną” nie ma sensu, wręcz przeciwnie, znaleziona figurka przeczy idei zawieszenia Chrystusa na palu ze skrzyżowanymi nad głową rękoma i przybicia jednym gwoździem, jak możemy zobaczyć w publikacjach Świadków Jehowy:

wyd.2003

wyd.1995

wyd.2004

wyd.2005

str.188

str.67

str.100

str.52

3. Po postawieniu nielogicznej tezy, jakoby znalezienie figurki sprawia, że tradycyjne przedstawienie Chrystusa na tradycyjnym krzyżu z rozkrzyżowanymi ramionami „nie zawsze” było „sprawą tak pewną” anonimowi autorzy Strażnicy kierują uwagę czytelnika w stronę rzekomej ryciny Justusa Lipsiusa przedstawiającego Jezusa przybitego do pala z rękoma skrzyżowanymi nad głową do pionowego pala. Podczas zapoznawania się z publikacją „De Cruce Liber Primus” (De Cruce Liber Primus jest częścią składową książki De Cruce Libri Tres) znajdujemy w niej informację o śmierci Jezusa na krzyżu, z rękami właśnie rozkrzyżowanymi, przybitymi do poprzecznej belki.

Zobacz:

DE CRUCE LIBRI TRES Justus Lipsius

Podsumowując: ani znaleziona drewniana rzeźba Chrystusa w Libanie, ani Justus Lipsius nie przedstawiają Chrystusa przybitego do pionowego pala ze skrzyżowanymi rękoma nad głową, jak twierdzi Strażnica.

Aby przytwierdzić znalezioną figurkę do pionowego pala, musiałby on mieć minimalnie szerokość kilkudziesięciu centymetrów, tzn. szerokość rozłożonych dłoni, i wyglądałby tak jak naszkicowany po prawej stronie figurki. Ważyć musiałby wtedy kilkaset kilogramów. Naszkicowany po lewej stronie krzyż, z belką poprzeczną, zdaje się być naturalnie dopasowany do rozłożonych rąk i usytuowania tułowia figurki. Rzeźba ukazuje Jezusa z wzniesionymi rękoma i rozchylonymi w dwóch przeciwnych sobie kierunkach, jedna w prawo druga w lewo, poza płaszczyznę barków.
   W żaden sposób dłonie i ręce nie są umieszczone nad głową w sposób, jaki zdaje się sugerować Strażnica. Aby znajdowały się nad głową, na wzór ryciny Justusa Lipsiusa, który jest zestawiony z informacją o znalezisku z Libanu, ręce Jezusa musiałyby być skrzyżowane, wtedy, można by było powiedzieć, że są nad głową, jak przedstawiają publikacje Świadków Jehowy.

Dłonie są powyżej głowy, ale nie nad głową, można powiedzieć, że są uniesione do góry, powyżej ramion, rozłożone delikatnie na boki, lewa zdecydowanie wychodzi poza obręb lewego ramienia, prawa mniej, ale również, skierowana na zewnątrz.

Świadkowie Jehowy powołali się na Vine's Expository Dictionary of New Testament Words:

Strażnica 1981 Nr 14

str.21

Okazuje się, że ze słownika zacytowali tylko pierwsze zdanie. A w nim informacja o tym, że pierwotnie stauros oznaczało przede wszystkim słup lub pal. Jest to prawdą. Pierwotnie w grece klasycznej takie było znaczenie. Natomiast Nowy Testament został napisany w grece koine.

Zauważmy, iż główny temat dotyczy krzyża, a nie pala:

zob.

zob.

Zobacz:

Vine's Expository Dictionary of New Testament Words Cross, Crucify

William Edwy Vine (1873–1949) był angielskim biblistą, teologiem i wielokrotnie pisał na temat krzyża i ukrzyżowania w licznych swoich książkach i artykułach. W często cytowanym przez Towarzystwo Strażnica An Expository Dictionary of New Testament Words przy greckim słowie stauros znajdujemy cross i crucify, co tłumaczy się jako krzyż i ukrzyżowanie, a nie pal czy upalowanie. Co więcej, W.E. Vine podaje odnośnik do kodu Stronga g4716, który podaje znaczenie klasyczne stauros: pionowy pal, słup oraz znaczenie z okresu greki koine, czyli krzyż. W przypadku znaczenia klasycznego odnosi się do klasyków myśli greckiej, w przypadku krzyża między innymi do Nowego Testamentu. Co więcej, na co warto zwrócić uwagę, jako chrześcijanin, W.E. Vine sprawę krzyża i ukrzyżowania silnie łączy z głoszeniem Dobrej Nowiny o zbawieniu, które jest w Jezusie Chrystusie. Dla przykładu w książce Biblijna Ewangelia. Jakie są tematy? Jak należy tego uczyć? W rozdziale IV zatytułowanym wymownie Krzyż Chrystusa (The Cross of Christ) na stronie 39 napisał wprost: „Kiedy Apostołowie mówią o «krzyżu», kierują nasze myśli nie na materialny, ani na szczególny kształt samego Krzyża, ale na to, z czym jest on związany (…) „Słowo Krzyża” obejmuje zatem wszelką doktrynę dotyczącą ukrzyżowania Chrystusa, cel, tryb, znaczenie i skutek Jego śmierci, naturę i karę za grzech, karę grzesznika i zbawienie wierzącego”.

William Edwy Vine nie był propagatorem idei śmierci Jezusa na palu. W swoim słowniku wskazał na pierwotne znaczenie słowa stauros, a w wielu swoich pismach wielokrotnie podkreślał rolę i znaczenie zbawcze śmierci Jezusa na Krzyżu.