Konstantyn Wielki a Świadkowie Jehowy

Autor: Piotr Andryszczak

W poniższej publikacji Świadkowie Jehowy w swoim artykule podjęli temat Konstantyna:

Mt 28,16-20

A gdzie o tym Świadkowie Jehowy wyczytali, że Konstantyn "dążył (...) do narzucenia "właściwej" doktryny"? Skąd on wiedział, która jest ta "właściwa"? W Historii Kościoła Katolickiego czytamy:

Jeżeli Konstantyn, jak czytamy w Historii Kościoła Katolickiego, nie przypisywał sobie uprawnień w wewnętrznych sprawach Kościoła, a w szczególności w zakresie sakramentalnym i teologicznym, to w jaki sposób biskupi szli z nim na "religijne kompromisy"?

Poniżej czytamy:

"Jawne aprobowanie przez niego pogańskiego kultu, nawet pod koniec panowania"? A jeśli nawet by tak było, co ma to wspólnego z wiarą Kościoła w tamtym czasie? A cóż to za tajemniczy "pewien historyk" o nazwisku Raymond van Dam, którego imienia i nazwiska nie podano w wersji angielskiej "Przebudźcie się!":

Dlaczego pominięto jego imię i nazwisko? Odpowiedź nie jest trudna. Wystarczy przeczytać kontekst wypowiedzi Raymonda van Dama, którą można łatwo znaleźć w internecie. Raymond Van Dam napisał, iż Konstantyn jest różnie opisywany i oceniany. Niektórzy współcześni uczeni uważają, że był lojalny wobec chrześcijańskich wierzeń, inni że ulegał pogańskim wpływom do końca swego panowania. Czy zatem ta wyrwana z kontekstu wypowiedź może być wiarygodna:

For modern scholars, too, interpreting Constantine remains an important enterprise. Also a contentious enterprise. Opinions about the significance of his reign affect our understanding of the mission and expansion of Christianity. If Christianity was already widespread and prominent in imperial society, then the appearance of a Christian emperor represented the culmination of a long process. In contrast, if Christianity was still a small and insignificant sect, then Constantine's patronage for Christianity was unexpected, and his support was decisive for initiating the rise of bishops and the demise of paganism. Constantine's own beliefs have likewise long been a debatable issue. Some modern scholars emphasize that he had become a Christian even before his famous vision at Rome in 312, and that he was consistently loyal to his Christian beliefs. Others question the sincerity and depth of his commitment by stressing his apparent concessions to pagan cults, even late in his reign. Yet another contested topic is the interpretation of the sources. The most influential of Constantine's contemporary interpreters was, of course, Eusebius, bishop of Caesarea in Palestine, who was as innovative as a historian as Constantine was as an emperor. Eusebius had to invent a format for writing a history of the church, and he had no antecedents for writing the life of a Christian emperor. Some modern scholars have marveled at his accuracy in reproducing documents, although others have scorned him as dishonest for the selectivity of his information and his flattery of the emperor. Constantine's reign stands at the center of a second Roman revolution, which had as many dimensions as the original revolution under Augustus. It included a social revolution, with the transformation of Roman society into a Christian Roman society, a psychological revolution, as the idioms of conversion and orthodoxy provided a new language for articulating notions of self and others, and a historiographical revolution, as narratives of ecclesiastical history began to replace narratives of imperial history." (źródło)

"Interpretacja poczynań Konstantyna stanowi poważne wyzwanie również dla współczesnych uczonych. Także wyzwaniem spornym. Opinie na temat znaczenia jego panowania wpływają na nasze zrozumienie misji i rozwoju Chrześcijaństwa. Jeśli chrześcijaństwo było już powszechne i wiodące wśród społeczeństwa cesarstwa, wówczas pojawienie się chrześcijańskiego cesarza stanowiła kulminację długiego procesu. Dla kontrastu, jeśli chrześcijaństwo wciąż pozostawało małą i nieistotną sektą, wówczas patronat Konstantyna był niespodziewany, a jego poparcie było czynnikiem rozstrzygającym dla zainicjowania powoływania biskupów i upadku pogaństwa. Kwestią sporną od dawna pozostają osobiste przekonania Konstantyna. Niektórzy współcześni uczeni utrzymują, że został chrześcijaninem jeszcze przed jego słynną wizją w Rzymie w 312 roku, oraz że był konsekwentnie lojalny wobec swoich chrześcijańskich przekonań. Zaś inni kwestionują szczerość i głębię jego zaangażowania, podkreślając jawne aprobowanie przez niego pogańskiego kultu, nawet pod koniec jego panowania. Jeszcze innym spornym tematem jest interpretacja źródeł. Najbardziej wpływowym ze współczesnych Konstantynowi komentatorem wydarzeń był oczywiście Euzebiusz, biskup Cezarei w Palestynie, który był niezwykle nowatorskim autorem jako historyk za czasów panowania Konstantyna. Euzebiusz sporządził pierwowzór spisanej historii kościoła i nie miał też poprzedników w spisywaniu historii życia Chrześcijańskiego cesarza. Niektórzy współcześni uczeni podziwiali jego dokładność w odtwarzaniu dokumentów, chociaż inni pogardzali nim jako osobą nieuczciwą z powodu wybiórczości podawanych przez niego informacji i wyraźnego schlebiania cesarzowi. Okres władzy Konstantyna stanowi oś drugiej rewolucji rzymskiej, która miała tak wiele wymiarów jak pierwotna rewolucja z czasów Augusta. Składała się na nią rewolucja społeczna, z transformacją społeczeństwa rzymskiego w rzymsko-chrześcijańskie, psychologiczna - gdyż formy wyrazu nawrócenia i ortodoksji dostarczyło nowego języka dla określania poglądów własnych i innych, oraz historiograficzna - ponieważ historia kościelna zaczęła zastępować historię imperium." (tłum.MB)

Wygląda na to, że Świadkowie Jehowy chcą za wszelką cenę przedstawić Konstantyna w bardzo złym świetle. A dlaczego? Być może po to, by zestawić go z Kościołem Katolickim. Świadkowie Jehowy często w rozmowach mówią, że to Konstantyn założył Kościół Katolicki i od tego czasu zaczyna się jego historia.

W Historii Kościoła Katolickiego czytamy o stosunku Konstantyna do pogaństwa:

Czyżby Świadkowie Jehowy chcieli przekonać czytelników, że religia chrześcijańska powstała dopiero wówczas, kiedy Konstantyn porozumiał się z biskupami? A ci biskupi, to jakiego Kościoła byli częścią? Przecież na początku artykułu Świadkowie Jehowy napisali, że w roku 313 po Chr. "Konstantyn i Licyniusz przyznali wszystkim wolność religijną, w tym również chrześcijanom" (str.12). Która to religia miała założenia "częściowo chrześcijańskie, a częściowo pogańskie"? Poza tym, mamy jakiegoś anonimowego "pewnego historyka", który coś tam napisał. I to ma być oczywiście autorytet.

Chrześcijanie byli członkami Kościoła Katolickiego, którego założycielem był Jezus Chrystus. Zapewnił On, że Kościół, który zbuduje, żadne bramy piekielne nie przemogą (zob. Mt 16,18). Do czasu "edyktu" w roku 313 po Chr., przed śmiercią Konstantyna Wielkiego (zm. 337) Kościół Katolicki miał już 35 papieży (patrz "Historia Kościelna" Euzebiusza [ur. 260]) począwszy od Piotra, a skończywszy na Juliuszu I (zm. 352).

Nawet gdyby Konstantyn parał się astrologią i wróżeniem, a na Łuku Konstantyna byłoby cokolwiek i sam Konstantyn oddawał cześć bogu słońca - co to ma wspólnego z oficjalnym przez niego zezwoleniem na publiczny kult wiary przez chrześcijan i trwania w nauce Chrystusa?

A może było tak z tym chrztem:

Kto ochrzcił Konstantyna? "Zmarł z przyczyn naturalnych 22 maja 337 w Ancyronie niedaleko Nikomedii. Na kilka dni przed śmiercią przyjął chrzest z rąk ariańskiego biskupa Euzebiusza z Nikomedii" (Tadeusz Sinko, Zarys historii literatury greckiej. T. II. Warszawa: PWN, 1959, s. 690.) (Wikipedia).

A jakie miał poglądy:

W związku z tym, że Konstantyn ochrzczony był przez biskupa ariańskiego, to mógłby być on co najwyżej założycielem Świadków Jehowy (gdyby żył w wieku XX), a nie twórcą Kościoła Katolickiego.

Kościół nie mógł się odwrócić od Chrystusa, ponieważ ma zapewnienie od samego Zbawiciela, iż:

Pallottinum

Mt 16, 18-20

Kościół - to wyznawcy Chrystusa, Boga-człowieka:

1 Tm 3, 15

Mt 28, 16-20

Czy dopiero od Konstantyna mamy początek Kościoła Katolickiego i w dodatku miałby to być "kościół świecki"? W takim razie Ojcowie jakiego przednicejskiego Kościoła byli wymienieni w broszurze:

Wymienieni na stronie 7 Ojcowie Kościoła to: Justyn Męczennik, Ireneusz, Klemens Aleksandryjski, Tertulian, Hipolit i Orygenes. Poniżej również czytamy o Orygenesie. A w którym wieku on żył? Orygenes pisze o "przepisach Kościoła":

Przepisy jakiego Kościoła? A jakiego Kościoła w Rzymie odgrywał rolę biskup imieniem Klemens:

Zobacz:

SOBÓR NICEJSKI

A o czym napisał Rutherford w 1938 roku w broszurze: