"W JAKIM SENSIE JEZUS I OJCIEC
STANOWIĄ JEDNO?"
Jezus Chrystus, Syn Boży, jest Bogiem i Człowiekiem. Świadkowie Jehowy zrobią wszystko, aby pozbawić Syna Bożego Jego Boskiej natury. Do tego służą ich publikacje i ich własna Biblia, w których ani prawda, ani fakty już się nie liczą. Manipulacja i przeinaczanie faktów, wyrywanie wersetów z kontekstu i nadawanie im zupełnie innego znaczenia, są na porządku dziennym. Przyjrzyjmy się tej publikacji wydanej przez Świadków Jehowy:
|
 wyd.2017 |
|
W jednym z rozdziałów czytamy:
 str.188
|
|
wyd.2017
|
 str.189
|
Czyli: czarne jest białe, a białe jest czarne! Cały kontekst tej wypowiedzi mówi przecież zupełnie coś odwrotnego. Ale po kolei.
|
wyd.2017
|
str.188
|
Rzeczywiście, Jezus wyjawił swoją tożsamość. Nie powiedział jednak "Ja już byłem", lecz "Ja jestem". Potwierdza to nawet jedna z publikacji Świadków Jehowy:
 1987 Nr 10
|
 str.11
|
Tekst grecko-polski Nowego Testamentu:
(za zgodą wydawcy) Vocatio
|
 (tab.kod.gram.)
|
 wyd.1997 |
){kind=link}
J 8, 58
 str.440
|
Takie tłumaczenie potwierdza również przekład wydany przez Świadków Jehowy (zob. lewa szpalta):
 1 lutego 1998 |
str.32 |
|
|
 wyd.1985 |
J 8, 58
 str.451
|
Komentarz:
|
 wyd.III |
 wyd.1994 |
do J 8, 58
 str.250
|
|
wyd.2017
|
str.188
|
Jeżeli w J 8, 58 wypowiedź Jezusa oznacza bytowanie wieczne - co dla słuchających było powodem chęci ukamienowania - to wypowiedź w J 10, 30 oznacza jedność natury, a ta jest wieczna. Więc do jakiego celu mają dążyć Ojciec i Syn, skoro i tak panuje między nimi jedność ontologiczna?
|
wyd.2017
|
str.188
|
Rzeczywiście, Jezus nigdzie za boga (z małej litery) się nie podawał. W Flp 3, 19 bogiem też jest nazwany brzuch. Cały Nowy Testament mówi o tym: "abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli życie w imię Jego" (J 20, 31). A co to znaczy, że Jezus jest Synem Bożym? Nic innego jak to, że Jezus jest zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu, a więc mając tę samą naturę, co Ojciec, jest Bogiem ("Bogiem było Słowo" J 1, 1; "On zaś jest prawdziwym Bogiem i Życiem wiecznym" 1 J 5, 20).
Świadkowie Jehowy pytają, skąd takie oskarżenie? Ano z wypowiedzi samego Jezusa "Ja i Ojciec jedno jesteśmy" (J 10, 30). Jezus wyjaśnia to w następnych słowach: "to jakżeż wy o Tym, którego Ojciec poświęcił i posłał na świat, mówicie: "Bluźnisz", dlatego że powiedziałem: "Jestem Synem Bożym?" Jeżeli nie dokonuję dzieł mojego Ojca, to Mi nie wierzcie! Jeżeli jednak dokonuję, to choćbyście Mnie nie wierzyli, wierzcie moim dziełom, abyście poznali i wiedzieli, że Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu». I znowu starali się Go pojmać, ale On uszedł z ich rąk." (J 10, 36-38). Widzimy, że Jezus przyznaje się do Synostwa Bożego, co dla słuchających było bluźnierstwem oraz mówi o jedności ontologicznej "Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu". To też było powodem próby pojmania Jezusa.
 zob.
Edycja św. Pawła
zob.
|
J 10, 30-38
 str.2359
|
|
str.2359
|
 str.2360
|
|
 Toruń 2015 |
|
Uczą, że tekst J 10:30 („Ja i Ojciec jedno jesteśmy”) nie może oznaczać, że wymienione Osoby posiadają jedną naturę Boską. Mówią, że oznacza to tylko „zjednoczenie pod względem myśli i zamiarów” i powołują się na J 17:21n. i 1Kor 3:6nn. („Czy wierzyć w Trójcę” s. 24). Próbują też wmówić swym słuchaczom, że Kościół uczy, że Ojciec i Syn są „tą samą osobą” („Będziesz mógł żyć...” s. 39-opis ilustracji; por. „Prowadzenie rozmów...” ed. 1991 s. 380-381; ed. 2001 s. 376-377).
Odpowiedź. Owszem, J 10:30 „wyraża przede wszystkim jedność woli i działania” (przypis BP), ale nie wyklucza to też takiej samej (tej samej) natury (Boskiej) Syna i Ojciec, choć są Oni odrębnymi Osobami. Powoływanie się przez ŚJ wyłącznie na wersety mówiące tylko o jedności woli i działania jest błędne (choć np. 1Kor 3:6nn. potwierdza taką samą naturę ludzką Pawła i Apollosa). Jezus jest przecież „obrazem Boga niewidzialnego” (Kol 1:15), „odbiciem Jego istoty” (Hbr 1:3) i „w Nim bowiem mieszka cała Pełnia: Bóstwo na sposób ciała” Kol 2:9. Chrystus osobiście też wypowiedział się na temat Jego jedności z Ojcem zaznaczając, że jest to coś więcej niż uczą ŚJ. Mówił On o wzajemnym przenikaniu się osób Bożych, a więc o Boskiej naturze Syna: „Kto mnie zobaczył, zobaczył też i Ojca. Dlaczego więc mówisz: Pokaż nam Ojca! Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie...” J 14:8-11; por. 1:18. BT, w przypisie, poprzedzający werset tzn. J 10:29 oddała słowami: „To, co Ojciec mój dał Mi, jest większe nad wszystko...” (por. „Chrześcijańskie Pisma Greckie...”). To, co jest większe od wszystkiego, to Boska natura Chrystusa. Widać więc, że jedność (J 10:30) Syna i Ojca, to nie tylko wspólne myśli i działania. Tak to zrozumieli Żydzi bo „Odpowiedzieli Mu (...): nie chcemy Cię kamienować za dobry czyn, ale za bluźnierstwo, za to, że Ty, będąc człowiekiem uważasz siebie za Boga” J 10:33. Wiemy zaś, że wszyscy Żydzi uważali, że wypełniając przykazania Boże, mają jedność myśli i działania z Bogiem, więc niczym Chrystus nie różniłby się od nich w tym wypadku. Zresztą cały kontekst, tzn. J 10:31-38, pokazuje, że dyskusja Jezusa z Żydami o Jego jedności z Ojcem dotyczyła przede wszystkim Boskości i zakończona została słowami: „Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu” J 10:38. A co powiedzieć o J 17:21n.? Fragment ten też nie wyklucza tego, że Jezus ma Boską naturę, będąc w „jedności woli i działania” z Ojcem i uczniami. Bo oni mają stać się też „uczestnikami Boskiej natury” (2P 1:4), więc o ile bardziej Syn, odbierający wraz z Ojcem od nich chwałę (Ap 5:12nn.).
Nikt nie będąc sam natury Bożej nie może wymieniać siebie przed Bogiem mówiąc: „Ja i Bóg”. Jezus więc nie może być stworzeniem, jak uważają ŚJ, ale Bogiem, bo stwierdza: „Ja i Ojciec...” J 10:30; por. J 17:10. Łk 9:26. Apostołowie Paweł i Jan zaś kilka razy wymieniają Jezusa przed Bogiem Ojcem: Ga 1:1, 2Kor 13:13, 2Tes 2:16 (por. 1Tes 3:11), 1Kor 12:5-6, Ef 4:5-6, 2Tm 1:18, 1J 2:24, Ap 14:1.
|
wyd.2017
|
str.188
str.189
|
Jezus nie powiedział, że jest "w jedności" ze swoim Ojcem. Powiedział zupełnie inaczej:
J 10, 38-39
 str.449
|
Słowa Jezusa "Ja i Ojciec jedno jesteśmy" (J 10, 30) oraz "Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu" (J 10, 38) należy rozumieć jako uczestnictwo w tej samej naturze.
|
 Lublin 1959
|
|
 str.92
|
 str.93
|
|
wyd.2017
|
str.189
|
A w którym miejscu Jezus obala zarzut, że jest Bogiem? Świadkowie Jehowy najpierw postawili fałszywe tezy, przekręcili werset z J 10, 38 i na tej podstawie wyciągnęli wniosek, że Jezus obalił zarzut, że jest Bogiem. Przecież Jezus najpierw powiedział, iż "Ja i Ojciec jedno jesteśmy", potem na zarzut Żydów, iż będąc człowiekiem czyni siebie Bogiem właśnie uzasadnia, iż nim jest, mówiąc: Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu. Żydzi to doskonale zrozumieli, gdzie nastąpiła reakcja: "I znowu starali się Go pojmać, ale On uszedł z ich rąk." (J 10, 39).
|
 wyd.1984
|
|
 str.98 |
|
|
 str.101 |
