PREEWANGELIZACJA

Apologetyka

„Wyznawców Chrystusa żyjących w każdej epoce zachęca do uprawiania apologetyki Pismo Święte. Zadaniem ich jest stawać w obronie swojej wiary i uzasadniać jej wartość, udzielając odpowiedzi na pytania formułowane przez pogan (por. Kol 4, 5-6; 1P 3, 13-17). Paweł sam postrzega siebie jako apologetę, który ma bronić Ewangelii (por. Flp 1, 16), wskazując ludziom drogę do prawdy (por. 1 Tm 2, 4). Gotowość do stawania w obronie wiary winna być cechą każdego ucznia Chrystusowego (por. Jud 3). Apologetyka ma doniosłe znaczenie dla ewangelizacji z uwagi na rozumność natury ludzkiej. Bóg uzdolnił człowieka do podejmowania intelektualnej refleksji nad światem i chce, aby wierzący używali rozumu w wyjaśnianiu i bronieniu wiary. … , [s. 117]

Z woli Chrystusa chrześcijanie mają obowiązek pozyskiwania ludzi dla wiary w Syna Bożego. Nie może to jednak polegać na indoktrynacji ani na wywieraniu nacisku na niewierzących, lecz na poszukiwaniu płaszczyzny dialogu, który można określić jako «zaplanowane działanie służące wspólnemu poszukiwaniu i uznaniu prawdy». … , [s. 118]

Apologetyka domaga się miłości i troski o uczestników dialogu. Nie oznacza to konieczności rezygnowania z prawdy, ale staranie o to, by w odpowiedni sposób ją przekazać. Trzeba ukazywać prawdę bez narzucania jej temu, kto nie chce jej przyjąć. Nie wolno jednak również jej przemilczać, gdyż jej ukrywanie nie jest wyrazem miłości, a lęku. Miłość bowiem przynagla uczniów Chrystusa do głoszenia prawdy wszystkim ludziom. … , [s. 119]

Gdy zaś ktoś troszczy się o rozwój swojej wiary, pogłębia również przekonanie o konieczności przekazywania jej innym. W tym kontekście bycie uczniem Chrystusa to ciągły wzrost duchowy i stałe nawrócenie. Pomaga w tym również apologetyka, wzbogacając i wzmacniając wiarę ochrzczonych owocami refleksji intelektualnej nad prawdą głoszoną przez chrześcijaństwo.”, [s. 120]

Ryszard Hajduk CSsR, Preewangelizacja, Wyd. Homo Dei, Kraków 2017, s. 117-120