"Pomoc do studium Słowa Bożego"
- Imię Boże (cz.1)

Autor: Piotr Andryszczak, dodano: 2017-10-13

Świadkowie Jehowy dość dawno wydali broszurę poświęconą w całości imieniu Bożemu:

Ciekawostką jest fakt, że tej broszury nie ma na oficjalnej stronie internetowej Świadków Jehowy. Na stojakach też jej nie reklamują. Czyżby poszła w zapomnienie?

Od czasu do czasu Świadkowie Jehowy jednak podejmują krótkie tematy o imieniu Bożym w Strażnicach czy Przebudźcie się!.

W poniższej publikacji wydanej w roku 2014 mamy poświęcony cały rozdział imieniu Bożemu:

Nie można oddać hebrajskiego tetragramu JHWH słowem "Jehowa", ponieważ nie wiadomo, jakie były samogłoski. Manipulacja anonimowego autora polega na tym, że od tetragramu przechodzi do słowa "Jehowa", nazywa to imieniem Bożym i na dodatek twierdzi, że "imię to" jest najczęściej występującym imieniem w Biblii. Czy Świadkowie Jehowy wiedzą, że w Piśmie Świętym występują też inne imiona Boga? Zobaczmy:

Iz 63, 16	Am 5, 27	Iz 57, 16
„Odkupiciel nasz to Twe imię odwieczne”	„mówi Jahwe, Bóg Zastępów to imię Jego”	„którego stolica jest wieczna, a imię Święty”

Wj 34, 14	Wj 3, 13n	Pnp 1, 3
„bo Jahwe ma na imię Zazdrosny...”	„jakie jest Jego imię (...) odpowiedział Bóg Mojżeszowi: Jestem, Który Jestem”	„olejek rozlany - imię Twe” - alegoria stosowana do Jahwe lub Chrystusa.

Czy prawdą jest, że jedynym imieniem własnym Boga jest Tetragram? Na konkretne pytanie Mojżesza o imię Boga, Bóg odpowiedział:

Bóg przedstawia się tutaj w pierwszej osobie. Jakie jest Jego imię? Jestem, który jestem.

Nowy Testament ma inne zdanie na ten temat:

Flp 2, 9-11

Przypis
Iz 45, 23

Ap 19, 16

Stary Testament należy odczytywać już w świetle Nowego Testamentu. Św. Paweł w Liście do Rzymian cytuje fragment z Księgi Joela, ale przypisuje już go Jezusowi:

Rz 10, 9-13

Świadkowie Jehowy nie wiedzą albo nie chcą wiedzieć, że wszelkie kolano zgina się na imię JEZUS (Flp 2, 9-11; Iz 45, 22-23). Żadne stworzenie w niebie i na ziemi nie zgina kolan na "imię Jehowa":

O manipulacji wersetem Rz 10, 13.

Zobacz:

Imię Boże Piotr Andryszczak

W Bibliach katolickich imię Boże występuje. Zobacz:

Imię Boże w Bibliach katolickich Piotr Andryszczak

Natomiast słowo "Jehowa" jest filologicznym dziwolągiem. Słowo Jehowa jako takie nie istnieje, więc nie może mieć żadnego znaczenia:

Błąd w tekście: "masoreci zaopatrzyli jednak w spółgłoski pochodzące..." - zamiast "spółgłoski", powinno być "samogłoski".

Ci "inni", to też sami Świadkowie Jehowy, którzy w swoich publikacjach wspominają, iż wymowa Tetragramu jest nieznana:

Poza tym Świadkowie Jehowy twierdzą, iż:

A więc jednak imię Boże "Jahwe" jest bliższe pierwotnej hebrajszczyźnie. Dlaczego więc Świadkowie Jehowy uparli się, by promować słowo "Jehowa", które jako takie nie istnieje?

Gdyby w drugiej połowie pierwszego tysiąclecia po Chr., uczeni żydowscy nie wymyśliliby systemu znaków przedstawiających brakujące samogłoski i nie dodali je do Biblii Hebrajskiej do spółgłosek, nie powstałoby słowo "Jehowa", jako błędne odczytanie Tetragramu.

Uczniowie Jezusa mówili po aramejsku, a w tym języku imię Jeszúaʽ miało zarówno samogłoski jak i spółgłoski. Więc nie było żadnych trudności z wymówienie tego słowa. Podobnie ma się sprawa w języku greckim. Nowy Testament został napisany po grecku. Wymawianie imienia Jezus również nie nastręcza żadnych trudności. Słusznie więc napisano poniższe słowa:

Natomiast wniosek, jaki Świadkowie Jehowy wyciągają w stosunku do słowa "Jehowa":

W tym przypadku nie można mówić o żadnej analogii. Anonimowy autor broszury manipuluje greckimi odpowiednikami i słowem "Jehowa", które nie istnieje jako takie. Wymowa Tetragramu jest nieznana, bo nie wiadomo jakie były samogłoski. Jeśli termin "Jehowa" nie odpowiada ściśle wymowie starożytnego języka hebrajskiego, to dlaczego wprowadzać ten termin do Biblii, a w szczególności do Nowego Testamentu, jak to zrobili Świadkowie Jehowy w Przekładzie Nowego Świata?

A konkretnie w tym przypadku nie wiemy, jakie były samogłoski. Świadkowie Jehowy przyznają, kiedy pojawiła się punktacja samogłoskowa:

Teza o tym, że Żydzi przesądnie zaczęli wierzyć, iż wymawianie na głos imienia Bożego jest niewłaściwe, jest wątpliwa:

"Józef Flawiusz, opowiadając w Dawnych dziejach Izraela o objawieniu na Synaju, wyraźnie podkreślił, że nie wolno mu wymówić boskiego imienia (Ant. Jud. II, XIII, 4). SNu 6, 23 przekazuje również, że imię Boże Jahwe wypowiadał kapłan, śpiewając podczas służby świątynnej Pieśń Aarona zawierającą błogosławieństwo kapłańskie – Lb 6, 24-26). Z kolei traktat Joma dostarcza informacji na temat wypowiadania imienia Jahwe w Dniu Przebłagania (Jom Kippur). W tym dniu najwyższy kapłan wchodził do Miejsca Świętego, aby złożyć tam ofiarę kadzielną na przebłaganie za grzechy ludu. Otóż głównym celem tego wielkiego święta izraelskiego było uświęcenie wierzących, którzy dostępowali przebaczenia poprzez ofiarę złożoną z kozła ofiarnego, trzykrotne wyznanie grzechów i ofiarę kadzielną, wyrażającą skruchę, którą najwyższy kapłan przedstawiał w imieniu ludu. Wtedy arcykapłan wypowiadał imię Boże Jahwe. Zwyczaj ten jest już widoczny w Syr 50, 20: Wtedy on (arcykapłan Szymon) schodząc wyciągnął swe ręce, aby dać swymi wargami błogosławieństwo Pana i by radować się Jego imieniem. Tymczasem kapłani wraz ze zgromadzonym na dziedzińcu ludem, gdy usłyszeli Imię dokładnie wypowiedziane, padali na twarz i wołali: Niechaj będzie pochwalone imię Majestatu Bożego na wieki wieków. Joma 3, 40. 50 informuje również, że w dawniejszych czasach arcykapłan wypowiadał imię głośno, ale z biegiem czasu, gdy zwiększyła się liczba zuchwalców, wypowiadał je niewyraźnie, głosem przyciszonym, dając się zagłuszyć przez śpiew kapłanów.
Zakaz wzywania imienia Bożego zmierza z istoty swej do ustrzeżenia tego Imienia przed ewentualnymi nadużyciami. Czytając Torę w synagodze, wymawiano tetragram JHWH jako Adonaj. Podobnie postępowano także w szkołach rabinistycznych, z tym, że tetragram wymawiano jako ha-szem (to Imię). Zastępowanie imienia innym wyrazem przybierało zatem wciąż na sile w ciągu wieków.
Rabinistyczny zakaz wymawiania tetragramu spowodował, że z biegiem czasu zniknęło poniekąd z pola widzenia samo imię Boga, stając się imieniem niewypowiadanym przez olbrzymią większość wierzących Żydów. Zakaz jego stosowania doprowadził z czasem do czegoś zgoła niezamierzonego: do wymazania i wynikającej z niego całkowitej nieznajomości imienia Boga. Jahwe stało się imieniem tajemniczym. Tak więc zakaz wymawiania imienia Jahwe wyjaśniają powody natury historycznej: aby nie zrównywać Boga z innymi bóstwami, nie posługiwać się tym imieniem magicznie Imię Boże w czasach Jezusa było wypowiadane jedynie w świątyni w określonym czasie przez kapłanów lub arcykapłana. Ponieważ wraz ze zburzeniem świątyni przestało istnieć miejsce, gdzie wypowiadano tetragram, można założyć, że po roku 70 zaprzestano w ogóle wymawiać imię Jahwe." (Ks. Dominik Rybol, Imiona Boże w Biblii w konfrontacji z nauką Świadków Jehowy, Opole 2004, str.91-92).

Jak czytamy, jeden ze Zwojów znad Morza Martwego nie zawierał terminu "Jehowa", również pisarze wczesnochrześcijańcy nie sugerowali tej wymowy. Sprawa jest jasna i klarowna: "nie wiemy jak starożytni słudzy Boga wymawiali Jego imię po hebrajsku". Temat powinien być zamknięty. Niestety, Świadkowie Jehowy idą dalej:

To nie jest żaden argument. W jaki sposób można utrwalić wymowę, nawet w j. polskim, skoro nie mamy odpowiedniego źródła, a więc prawdziwej wymowy imienia Bożego? Jest ona nieznana, co podkreślają sami Świadkowie Jehowy. Innym argumentem jest to, że imię Boga po raz pierwszy pojawiło się w... roku 1530 (sic!). Świadkowie Jehowy nie znaleźli wcześniejszych dowodów w przekładach biblijnych?

Czy to przypadkiem nie za późno?

Świadkowie Jehowy nie odważyli się aby napisać, co takiego rzeczywiście ksiądz Jakub Wujek w komentarzach na temat "imienia Jehowa": "A tak iż u wszystkich starych tak Żydów jako i Chrześcijan, nigdy nie było słychane to imię Jehowa: nie jest ani żydowskie, ani chrześcijańskie, ale od heretyków wymyślone, którego i sami jeszcze nie umieją czytać":

"Starzy Żydowie (...) Hieronim ś. i Orygenes i inni wszyscy najstarsi Doktorowie (...) nigdy tedy Jehowy niewspominali. (...) nie wyrażali imieniem Jehowy (...) A tak iż u wszystkich starych tak Żydów jako i Chrześcijan, nigdy nie było słychane to imię Jehowa: nie jest ani żydowskie, ani chrześcijańskie, ale od heretyków wymyślone, którego i sami jeszcze nieumieją czytać: bo jedni mówią Jehowa, a drudzy Jeheua"

A w jakim kontekście ks. Jakub Wujek użył tych słów, to już Świadkowie Jehowy nie napisali. Więc sprawdźmy. Dodatkowa uwaga marginesowa do tekstu Rdz 2, 4:

"Imie Iehouah nowo wymyśloné"

„To imię LXX. tłumaczów wszędy słowem Kyrios Hieronim Ś. słowem Dominus, a Żydzi słowem Adonai, (co wszystko PANA znaczy) wymawiają. Których i my naśladując (raczej niż tych nowych, którzy na to miejsce imię Jehowah, Panu Chrystusowi, Apostołom i starym Doktorom, tak żydowskim jako i chrześcijańskim niesłychane wnoszą) wszędy je Panem przekładać będziemy...”.

Uwaga marginesowa do Wj 6, 3

"To iest, ukazując sie bydź Bogiem wszechmocnym. JHWH [tu w tekście występują hebrajskie litery] Oto nie Iehouah czytai, ale Adonai"

Anonimowy autor broszury Pomoc do studium Słowa Bożego doskonale wie, jakie miał zdanie w przypisach ks. Jakub Wujek na temat terminu "Jehowa", ale ukrył to z pełną świadomością przed swoimi czytelnikami.

Widać, że dla Świadków Jehowy autorytetem są dopiero przekłady z XVI w. po Chr. i późniejsze przekłady.

A cóż to za argument przytoczył cytowany przez Świadków Jehowy Joseph Bryant Rotherham? To, że jakiś wyraz jest bardziej znany, nie jest dowodem, że jest prawdziwy. Przecież to dziwoląg słowny. A cóż to za uczony Alexander F. Kirkpatrick, który "poczynił podobne spostrzeżenie na temat stosowania formy „Jehowa”"? Jeśli jak sam twierdzi, iż gramatycy hebrajscy obstają przy formie Jahveh (przecież znają się na tym), to dlaczego używać dziwoląga, jakim jest słowo JEHOVAH? Na dodatek twierdzi, że wymowa nie jest faktycznie ważna. Gdzie Świadkowie Jehowy znaleźli takiego "uczonego"?

Jeśli uczeni mają różne poglądy, to dlaczego nie zacytowano jak one brzmią? Świadkowie Jehowy w tym przypadku nie są dogmatyczni, ale jednak odczytują jako: "On powoduje, że się staje". Jak można odczytać znaczenie danego słowa, skoro jako takie nie istnieje? Imię Jehowa kompletnie nic nie znaczy. Samo to słowo jest sztuczną formą. Możemy o tym przeczytać w publikacji Świadków Jehowy:

Krótko mówiąc: Świadkowie Jehowy ogromną wagę przywiązują do słowa "Jehowa", choć wyrosło ono z tradycji ludzkiej i błędnego odczytania Tetragramu JHWH. Świadkowie Jehowy agresywnie krytykują nasz Kościół za Tradycję przy okazji przedstawiając ją w fałszywym świetle:

która to rzekomo jest stawiana wyżej niż Pismo Święte, a sami z pieczołowitością pielęgnują ludzką tradycję sztucznej formy "Jehowa" rozpowszechnionej w dziewiętnastowiecznej literaturze. Warto też zwrócić uwagę, iż tradycją ludzką było wstawienie przez nich w 237 miejscach Nowego Testamentu ("Chrześcijańskie Pisma Greckie...") słowa "Jehowa".

Warto jeszcze zwrócić uwagę na ten fragment opisany w publikacji Towarzystwa Strażnica:

Świadkowie Jehowy przyznają, że imię Boże wymawiano pierwotnie "Jah.weh", ale widocznie dziwoląg filologiczny jakim jest słowo "Jehowa", bardziej przemawia do świadomości anonimowych redaktorów Strażnicy, mimo jasnych twierdzeń encyklopedycznych. Aby uzasadnić użycie słowa "Jehowah Świadkowie Jehowy twierdzą, iż zachowano cztery spółgłoski tetragrammatonu JHWH. Zadajmy pytanie: czy w słowie Jahweh nie są zachowane cztery spółgłoski tetragrammatonu JHWH?

Ciekawostką jest fakt, że Świadkowie Jehowy nie zdążyli zmienić swojego nauczania, kiedy wydali broszurę Pomoc do studium Słowa Bożego w roku 2014, bowiem rok wcześniej wydali zrewidowaną własną Biblię - Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata, w której mamy już nowe tłumaczenie wersetu Wj 3, 14:

"Tak Bóg rzekł do Mojżesza: "Stanę się, kim zechcę się stać". I dodał: "Oto co masz powiedzieć Izraelitom: 'Stanę się posłał mnie do was'"

Zobacz więcej:

IMIĘ BOŻE JAHWE

"Pomoc do studium Słowa Bożego" - Imię Boże (cz.1)

"Pomoc do studium Słowa Bożego"
- Imię Boże (cz.1)