„Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania”
„Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania”
Podczas dyskusji ze Świadkami Jehowy, gdy powoływałem się czasem na książkę pt. „Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania” (zwaną też „Pytania i odpowiedzi”), słyszałem wielokrotnie oburzenie z ich strony, że odwołuję się do publikacji, której nie wydało Towarzystwo Strażnica, a ja zdawałem się jakoby stwierdzać co innego. Miałem tym rzekomo próbować wprowadzać w błąd głosicieli Strażnicy, cytując książkę „odstępców”, to znaczy badaczy, którzy zerwali łączność z prezesem Towarzystwa F. Rutherfordem (zm. 1942). Można sądzić, że może Świadkowie Jehowy wstydzą się nieaktualnych dla nich dziś nauk C. T. Russella (zm. 1916) i to jest powodem odrzucania tej książki.
Co o tym myśleć?
Otóż zerwanie kontaktu z Rutherfordem przez niektóre grupy badaczy wcale nie oznaczało zaraz odrzucenia nauk C. T. Russella (zm. 1916), pierwszego prezesa Strażnicy, bo przecież przez wiele lat zarówno badacze wierni Rutherfordowi (od 1931 r. zwanymi Świadkami Jehowy), jak i ci, którzy odeszli, posługiwali się tymi samymi książkami tzn. „Wykładami Pisma Świętego” (sześć tomów) autorstwa Russella.
Rutherford pierwszą swoją książkę pt. „Harfa Boża” wydał dopiero w 1921 r., która nawiasem mówiąc prawie nie różniła się doktryną z tomami Russella, ale nadal też do 1929 r. reklamował i rozprowadzał książki swego poprzednika (ostatni cały komplet polski wydał w 1925 r.).
Pozostali badacze z różnych ugrupowań do dziś wydają i studiują „Wykłady Pisma Świętego” Russella.
A co z książką pt. „Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania”?
Otóż u nas w kraju na ogół znana jest tylko jej polska edycja z 1947 r. wydana w USA w Chicago przez polonijnych badaczy ze Stowarzyszenia Badaczy Pisma Świętego, oraz jej krajowy dodruk z 1989 r. wydany w Krakowie przez badaczy o tej samej nazwie. Książka ta zawiera 866 stron, zdjęcie Russella, „Przedmowę” wydawców ze Stowarzyszenia Badaczy Pisma Świętego, dedykację „Królowi Królów i Panu Panów”, ok. 1175 pytań i odpowiedzi (nie są ponumerowane) oraz skorowidze: tematyczny i przytaczanych wersetów biblijnych.
Co jeszcze można powiedzieć o polskiej edycji?
Zacytujmy tu kilka zdań wstępnych ze strony 5:
„Książka ta zawiera odpowiedzi na setki pytań zadawanych Pastorowi Russell w latach pomiędzy 1906 a 1916. Liczby podane w nawiasach, przy każdym pytaniu, oznaczają rok, w którym owe pytanie było stawione i odpowiedziane. Liczby poniżej każdej odpowiedzi, oznaczają stronicę gdzie dane pytanie i odpowiedź znajduje się w książce angielskiej”.
No właśnie, a co możemy powiedzieć o wspomnianej powyżej „książce angielskiej”?
Powstała ona w 1917 r. a jej wydawcą był badacz Leslie W. Jones, M. D. (doktor medycyny). Jej oryginalny tytuł to What Pastor Russell Said. His answer to hundreds of questions, choć znana jest też pod określeniem Question Book. Dziś wydawcą jej jest badackie wydawnictwo Chicago Bible Students z USA.
Wydaje się, że wydanie tej książki było jakby odpowiedzią na opublikowanie przez Towarzystwo Strażnica tzw. siódmego, pośmiertnego Tomu Russella pt. „Dokonana Tajemnica”. Po prostu niektórzy badacze nie zgadzali się z tym, aby poglądy zawarte w tym tomie przypisywać Russellowi i by pokazać, czego on rzeczywiście uczył, wydali swoje dzieło pt. „Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania”.
Edycja angielska (w odróżnieniu od polskiej) dodatkowo zawiera „Przedmowę” L. W. Jonesa, numerację pytań w poszczególnych tematach oraz podaje źródła pochodzenia poszczególnych pytań i odpowiedzi. Ma 776 stron. Późniejsze edycje wydane przez badaczy z Chicago Bible Students zostały rozszerzone o pozostałe pytania do Russella, pominięte przez Jonesa, tak że wydania te mają nawet po 894 strony. Pytania w książce pochodzące z ang. Strażnic oznaczone są literą „Z” (zapewne od Zion’s Watch Tower), natomiast pozostałe postawione zostały na kongresach, a ich źródłem są sprawozdania z nich. Te pozostały jednak bez oznakowania (oprócz podania roku). Oto zdania mówiące o tym:
This Book Consists of Hundreds of Questions Answered by Pastor Russell Only. Covering About Twelve Years of the Convention Reports and Several Years of the Watch Tower. Wherever a Question is from the Watch Tower the Letter (Z) Follows the Year. Otherwise it is from a Convention Report (What Pastor Russell Said. His answer to hundreds of questions Leslie W. Jones, M. D., Chicago 1917 s. 5).
Wypada tylko wyrazić żal, że polska edycja została pozbawiona tego dodatkowego oznakowania, bo może ktoś sądzić, że nie wiadomo skąd pochodzą te pytania i odpowiedzi (polskie wydanie ani w Przedmowie, ani w słowach wstępnych [patrz powyżej] nie podaje źródeł pochodzenia pytań i odpowiedzi).
Prócz tego polska edycja (866 stron) nie zawiera niewielkiej części pytań i odpowiedzi, które zawarte są w wydaniu angielskim (894 strony) badaczy z Chicago Bible Students.
Kim zaś był Leslie W. Jones, M. D., prócz tego, że był badaczem i lekarzem z zawodu?
Otóż ang. skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica z lat 1986-1990 (Watchtower Publications Index 1986-1990 bez autora, Brooklyn 1992) na stronie 113 pod hasłem Convention Reports (Sprawozdania z kongresów) wymienia go jako autora sprawozdań kongresowych (konwencyjnych) z lat 1905-1916. Był on zapewne jednym z najbardziej zaufanych osób Russella.
W swej mowie na pogrzebie Russella, zamieszczonej później w ang. Strażnicy, tak określił on swój stosunek do niego:
„Przez dziesięć lat moja praca w związku z Raportami Konwencyjnymi wprowadziła mnie w bliski kontakt z bratem Russellem i z ogólną praca Towarzystwa. Wspólnie rozumieliśmy się w tej pracy bardzo dobrze. Podróżowałem wówczas z Nim jako Jego sekretarz. Szczególny przywilej mnie spotkał gdy mogłem towarzyszyć Mu w 1912 r. w podróży dookoła świata. Przez cztery miesiące byliśmy blisko siebie. Wiele razy brat Russell omawiał ze mną swoje osobiste, a wręcz prywatne sprawy, jak również pracę, którą wykonywał” (ang. Strażnica [The Watch Tower] 1 XII 1916 s. 6009 [reprint]; tekst polski wg „Świt Królestwa Bożgo i Wtórej Obecności Jezusa Chrystusa” Nr 6, 1986 s. 31, wyd. Stowarzyszenie Badaczy Pisma Świętego).
Sprawozdania z kongresów i pytania oraz odpowiedzi Russella z ang. Strażnic z lat 1906-1916 stanowiły więc materiał do książki „Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania” (What Pastor Russell Said. His answer to hundreds of questions).
Ciekawe jest też to, że „Dokonana Tajemnica” (ed. pol. 1925) wydana przez Rutherforda co najmniej trzy razy cytuje fragmenty zawarte w książce „Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania”, podając jako źródło tych sporych urywków „Zebranie pytań” (s. 162, 166 - fragmenty te poniżej cytujemy) lub „Pastor Russell. Zebranie pytań” (s. 330-331). Zaś ang. edycja „Dokonanej Tajemnicy” (The Finished Mystery) z 1917 r. nazywa je Question Meeting (s. 138, 141) lub „Pastor Russell Question Meeting” (s. 277-278).
Czyżby obie te książki tzn. i ta Jonesa i „Dokonana Tajemnica”, wydane po ang. w 1917 r. korzystały ze wspólnego źródła?
Z powyższego widać, że powoływanie się podczas dyskusji ze Świadkami Jehowy na książkę „Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania” nie powinno gorszyć głosicieli Strażnicy, gdyż publikacja ta zawiera materiał z ich dawnych lat, które zebrał i opracował skrupulatny badacz, który opuścił Rutherforda, zapewne zaraz po śmierci Russella (wspomniany powyżej ang. skorowidz podając sporządzającego sprawozdanie kongresowe z 1919 r. podaje już inne nazwisko: G. A. Glendon, Jr.; z lat 1917-1918 brak danych). To, że wymienia Jonesa z imienia i nazwiska (tzn. L. W. Jones) dzisiejszy skorowidz Świadków Jehowy jeszcze bardziej uwiarygadnia książkę badaczy, jako źródło starej wykładni Towarzystwa Strażnica.
A jakich to dawnych nauk Towarzystwa Strażnica zawartych w książce „Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania” boją się dziś Świadkowie Jehowy?
Oto poniżej one, oczywiście tylko te najważniejsze i szczególnie charakterystyczne (według autora tego artykułu). Lecz aby ktoś nie powiedział, że nauki te występują tylko w publikacji wydanej przez badaczy skłóconych z Rutherfordem, dlatego podajemy też odsyłacze do publikacji Towarzystwa Strażnica, które je wspominają i w całości lub częściowo potwierdzają.
Cudowna pszenica, ‘milenijna’ fasola i leczenie raka
„Jakiś czas temu podaliśmy w ‘Strażnicy’ małą notatkę o tak zwanej Cudownej Pszenicy. Wielu z was widziało to. Myślimy, że dobrze uczyniliśmy podając tę notatkę. Podaliśmy też raz notatkę o pewnego rodzaju fasoli i pewnej specjalnej bawełnie. Niektórzy z naszych przyjaciół skorzystali z tych notatek. Raz podaliśmy notatkę o pewnym zabiegu na leczenie raka. Otrzymaliśmy w tej sprawie setki listów, od osób w prawdzie i setki od innych; wielu pisało że odnieśli dobre skutki. Do pewnego stopnia, było to pomocnym w rozpowszechnianiu Prawdy. Ludzie zauważyli, że nam nie rozchodzi się o ich pieniądze, ale że staramy się czynić im dobrze i zaczęli się interesować” (s. 347).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: Strażnica Nr 12, 1958 s. 22.
Czytanie Tomów Russella czytaniem Biblii?
„Wykłady Pisma Świętego są, że się tak wyrażę, Biblią w formie uporządkowanych przedmiotów. Czytając ‘Wykłady Pisma Świętego’ czytacie Biblię. Ci, którzy czytają Biblię w ten sposób, mogą zyskać o wiele więcej znajomości. Dorywcze czytanie Biblii nie daje tyle informacyj co przedmiotowe badanie” (s. 207).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: ang. Strażnica [The Watchtower] Nr 13, 1957 s. 414-415; ang. Strażnica [The Watch Tower] 15 IX 1910 s. 298 (tekst polski patrz „Teraźniejsza Prawda” Nr 358, XI 1985 r. wyd. Świecki Ruch Misyjny „Epifania”; „Świt Królestwa Bożego i Wtórej Obecności Jezusa Chrystusa” Nr 4, 1975 r. wyd. Stowarzyszenie Badaczy Pisma Świętego).
Powrót Chrystusa w roku 1874
„Myślimy, że Żniwo jest zaznaczone przez obecność Pana, a obecność Żniwiarza wskazuje na czas żniwa. Wierzymy z proroctw, że Pan przyszedł jako Żniwiarz w roku 1874” (s. 57). Patrz też s. 49, 53.
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: „Proroctwo” 1929 s. 72; „Świadkowie Jehowy - głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 46-47, 133.
Powrót Chrystusa z roku 1874 ‘zauważony’ w roku 1875
„W ‘Przesiewanie w Żniwie’ jest zaznaczono, że parę miesięcy po październiku, 1874 roku, obecność Pańska była spostrzeżona. W Tomie Czwartym, stronica 757 (Ang. Stro. 612) jest napisano, było to blisko rok po październiku, 1874, zanim fakt obecności Pana był uznany. Czy jest wiadomy miesiąc w roku 1875, w którym najpierw rozpoznana była obecność Pana i kiedy uczynione było pierwsze jej publiczne ogłoszenie? (...) Nie mogę podać akuratnego czasu, bo tego nie wiem, i nikt inny nie wie; lecz to się działo około tego czasu. Żadna myśl nie jest wyraźną w zupełności na początku; każda mucha jest bardzo małą z początku i staje się stopniowo większą” (s. 392-393).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: „Walka Armagieddonu” 1919 s. 757; „Świadkowie Jehowy - głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 46-47, 132-133.
Zmartwychwstanie ‘małego stadka’ w 1878 r. i wątpliwości dotyczące ‘wielkiego grona’
„Nie robi to różnicy ani dla mnie, ani dla was, czy Wielkie Grono zostało wzbudzone w roku 1878, czy też nie. Nasze wyrozumienie odnośnie Maluczkiego Stadka jest, że od tego roku wszyscy, którzy byli członkami ciała Chrystusowego, zostali przemienieni lecz co się tyczy Wielkiego Grona, nie dawaliśmy odpowiedzi. Skłaniamy raczej nasze myśli do tego, iż nie zostali wzbudzeni. Nie mamy jednak żadnych dowodów, ażeby na to odpowiedzieć stanowczo” (s. 702).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: „Dokonana Tajemnica” 1925 s. 139; „Świadkowie Jehowy - głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 632.
Odrzucenie Babilonu w 1878 r.
„1878, jako czas gdy Babilon został formalnie odrzucony, Laodicea wyrzuconą z ust - czas od którego jest powiedziane ‘Babilon upadł, upadł’ - odpadł od łaski Bożej. Równoległość w 1881 zdaje się wskazywać, że pewne łaski w dalszym ciągu dochodzą tych, którzy są w Babilonie, bez względu na to, że system ten został odrzucony” (s. 439).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: „Dokonana Tajemnica” 1925 s. 325.
Powołanie do klasy niebiańskiej zakończone w roku 1881
„powołanie Boże należy do tego wieku i jak rozumiemy i jak już to było opublikowane, powołanie to już się zakończyło. Nikt nie jest już powoływany, ponieważ dostateczna liczba przyjęła je w roku 1881, jak to już wyraziliśmy. (...) Myślimy, iż w miarę jak ktoś odchodzi, albo okaże się niegodnym miejsca kapłanów i zajmie miejsce jako Lewita w Wielkim Gronie, to wówczas komuś innemu jest pozwolone zająć jego miejsce...” (s. 429).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: „Świadkowie Jehowy - głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 632.
Zabranie do nieba przed końcem ‘Czasów Pogan’
„Mniemaliśmy, że wszyscy poświęceni będą zabrani poza zasłonę zanim czasy pogan zakończą się. Bóg nie powiedział że będą zabrani, lecz wszyscy tak wnioskowali, a wiadomo że nasze wnioski mogą okazać się mylnymi i w tym wypadku wniosek nasz okazał się mylnym. Czasy pogan skończyły się a my nie zostaliśmy zabrani. Zatem nie wiemy kiedy nasz czas nadejdzie” (s. 600).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: „Świadkowie Jehowy - głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 136.
Rok 1910 i piramida Cheopsa
„W trzecim tomie W. P. Ś. jest podana myśl, ale jedynie jako sugestia, że w Piramidzie (a nie w Słowie Bożym) jest pewien wymiar, który wskazuje na rok 1910 lub 1911, lecz nie mówimy, iż ma to jakiekolwiek aktualne znaczenie, jedynie była podana myśl. Nie możemy przewidywać, lub mówić rzeczy jakoby coś miało się stać, ponieważ nie wiemy, przynajmniej ja nie wiem i nie myślę, że ktokolwiek inny wie” (s. 54).
„Lecz czy brat nie mówi coś o 1910 roku w trzecim tomie? Tak, mówiłem iż możemy naprzykład zmierzyć te schody [w piramidzie]. Lecz nie wiemy czy tam jest coś do mierzenia, lub nie. Przypuśćmy że zmierzymy te schody i miara wskazywałaby na rok 1910, lecz ja nie wiem, czy Pan Bóg miał coś przez to do powiedzenia, lub nie. Gdy minie rok 1910 to zobaczymy, może się coś takiego stanie w tym czasie. Może my wchodzimy już teraz na te schody. Rzeczy teraz idą bardzo szybko drodzy przyjaciele” (s. 56).
„Ja nie wiem nic o październiku r. 1910. Była to tylko myśl. Ponieważ zbliżamy się do tej daty, więc dobrze będzie gdy każdy z nas będzie miał oczy szeroko otworzone, czy nie zauważy coś ważnego” (s. 403).
„Sprawa ta zaczęła się w związku z opisywaniem Wielkiej Piramidy. Jeden wymiar tam zdaje się wskazywać, że można spodziewać się czegoś w roku 1910; to jest, jeżeli ten wymiar był zamierzony, lecz jest to tylko przypuszczalna miara stopnia u szczytu wielkiej galeryji, a nie wiemy czy w tym miało być jakie szczególniejsze znaczenie; lecz gdy weźmie się pozycję tego stopnia, to sam stopień zdawałby się wskazywać na jakąś przeszkodę, czyli zaporę. (...) Jesteśmy w roku 1910 teraz i wydaje mi się, że znaczna próba przyszła na Kościół i możemy sobie tłumaczyć, że to co sprawa ta znaczy” (s. 220).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: „Przyjdź Królestwo Twoje” 1919 s. 413.
Rok 1914 i upadek Babilonu
„Zgodnie z tą paralelą, październik 1914 roku, będzie świadkiem zupełnego końca Babilonu ‘jako wielkiego kamienia młyńskiego, wrzuconego w morze’ i zupełnie zniszczonego jako system” (s. 440).
„Jak długo po roku 1914 będzie jeszcze trwał obecny stan chorób, cierpień i śmierci Adamowej. (...) Niektóre rzeczy w Piśmie Św. wskazują jakoby miały jeszcze trwać przez siedem lat, inne zaś jeden rok, lecz nic pewnego w tym względzie nie mamy” (s. 48).
„Koniec musi przyjść, jak sądzę w ciągu najwyżej jednego roku. Miasta będą odcięte od świata, gdyż przerwana zostanie komunikacja kolejowa, a zresztą nigdzie nie będzie pokoju, więc żywności prędko zabraknie. W czasach dzisiejszych, kiedy ludzie chwytają natychmiast każdą rzecz, jaka im w ręce wpadnie, nie sądzę, aby farmerzy chcieli siać i zbierać pszenicę jedynie poto, żeby ją potem oddać za darmo” (s. 49). Patrz też s. 637.
„Ależ Bracie Russell, mamy już 1914 rok i czy te rzeczy, które się brat spodziewał wypełniły się w tym czasie?
Prawda że nie. Nie wszystkie się wypełniły.
Co brat uważa, że jest tego powód?
Może być, że spodziewałem się więcej, aniżeli należało się spodziewać. W każdym razie nie widzę, ażeby przez to chronologia miała być nieakuratną, lub że nasze oczekiwania były niewłaściwe” (s. 69).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: ang. Strażnica [The Watch Tower] 15 VI 1911; Strażnica Nr 17, 1959 s. 6; Przebudźcie się! Nr 7, 1995 s. 8; „Świadkowie Jehowy - głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 61-62, 135-136, 138, 211, 634-635.
Koniec ‘Czasów Pogan’ w roku 1914?
„Co do roku 1914, mamy pewne powody do wierzenia, że będzie to bardzo ważny rok. Nigdy nie wykazywaliśmy ani nie twierdziliśmy, że nasz pogląd na tę sprawę jest nieomylny. Nie wiem stanowczo czy Czasy Pogan zakończą się w październiku 1914 roku. Podajemy to tylko jako naszą opinię i przedkładamy na to wskazówki z Pisma świętego. Ktoś może w to wierzyć albo nie wierzyć” (s. 709).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: „Świadkowie Jehowy - głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 635.
Rok 1915 zamiast roku 1914-go
„ (...) czy zatem Czas Pogan nie powinien się kończyć w lipcu? Czy byłby zatem lipiec 1914, czy lipiec 1915? (...) Ja nie wiem; nie zastanawiałem się szczegółowo nad tym i nad różnicą która czyni parę miesięcy, lepiej wziąć datę wcześniejszą i być pewnym” (s. 54).
„Dlaczego w 1915 a nie w 1914? Dlatego, że te pogańskie rządy wyobrażone przez posąg, to jest Babilonia, Medo-Persja, Grecja i Rzym były u władzy, aby zajmowały swe miejsca przez czas dla nich przeznaczony, to jest między czasem odjęcia korony od króla Sedekijasza, a czasem ustanowienia królestwa Chrystusowego. Cały ten czas był im dozwolony i dany jako dzierżawa, lub kontrakt, na podobieństwo wynajmowania mieszkania lub domu. Jeżeli czyjś kontrakt kończy się w październiku, 1914 roku, to jest czas, aby opróżnić zajmowany dom. Przypuśćmy, że ktoś zapomniał, że jego termin się skończył w październiku 1914 roku i w dalszym ciągu by budował, poprawiał i sądził, jakoby miał w tym miejscu pozostać na zawsze; lecz ponieważ jego termin się skończył, więc czego może się spodziewać? Zapewne, że może się spodziewać zawiadomienia, że ma się wynieść. Przypuśćmy, że nie wyniósłby się? Zostanie wyrzucony” (s. 75-76).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: „Nadszedł Czas” 1919 s. 106; „Świadkowie Jehowy - głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 62, 211, 632.
Rok 1920 i wielki ucisk
„Wierzymy w nie, wierzyliśmy od początku i działamy według tego wierzenia. Lecz gdy październik 1914, lub październik 1920 nadejdą a wielkiego ucisku nie będzie i Kościół nie zostanie przemieniony, to jeszcze wiara nasza w Boski plan wieków nie zostanie zburzona ani na chwilę” (s. 404).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: „Dokonana Tajemnica” 1925 s. 213; „Dokonana Tajemnica” ed. ang. [The Finished Mystery] 1917 s. 179 [W pol. ed. z 1925 r. usunięto na s. 214 datę „1920”]; „Dokonana Tajemnica” ed. ang. [The Finished Mystery] 1917 s. 258 [W pol. ed. z 1925 r. usunięto na s. 307 datę „1920”]; „Dokonana Tajemnica” ed. ang. [The Finished Mystery] 1917 s. 542 [W pol. ed. z 1925 r. usunięto na s. 631 datę „1920”]; „Dokonana Tajemnica” ed. ang. [The Finished Mystery] 1917 s. 258 [W pol. ed. z 1925 r. usunięto na s. 307 datę „1920”].
Udział ‘małego stadka’ w wymierzaniu wyroku Bożego
„Jaki dział będzie mieć Kościół w wiązaniu królów? (...) Biblia pokazuje, że Kościół będzie miał w tym ważny udział, lecz w jaki sposób to będzie czynione, dopiero czas pokaże. Bóg nie objawił w jaki sposób plan Jego będzie wykonywany. Powinniśmy znajdować się w odpowiednim stanie do wykonania naszego działu, gdy czas na to nadejdzie, lecz całą tę sprawę musimy z zadowoleniem pozostawić w rękach Pańskich. W armiach tego świata zastępy wojska do ostatniej chwili nie wiedzą kiedy atak ma być uczyniony, aż dany jest rozkaz do ruszenia naprzód. W słusznym czasie, my również otrzymamy nasze rozkazy” (s. 238). Patrz też s. 542.
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: „Nadszedł Czas” 1919 s. 105.
Wielkie Grono i święci Starego Testamentu w niebie
„Wierzymy, że Pismo Św. wykazuje, że Ojcowie Święci ostatecznie znajdą się na tym samym poziomie, co Wielkie Grono i otrzymają tę samą chwałę” (s. 143).
„Tak więc całe pokolenie Lewiego przedstawiało dom wiary, albo Kościół Pierworodny. W tym pokoleniu była pewna rodzina czyli klasa, wybrana na kapłanów i ci byli przedstawicielami Kościoła Pierworodnych, który ma być Oblubienicą, małżonką Barankową. Resztę zaś Lewitów przedstawiała pozostała część domu wiary, czyli wielkie grono które idzie za maluczkim stadkiem kapłanów i stanowić będzie sługi na poziomie duchowym” (s. 255).
„Nasza myśl jest ta, że to jest część Boskiego planu, by udzielić starożytnym świętym przemiany natury przy końcu Tysiąclecia, jako nagrodę za ich wierność i ich służbę podczas wieku Tysiąclecia - jest to całkiem prawdopodobne, że oni otrzymają duchową naturę przy końcu Tysiąclecia. Jest to częściowy domysł i częściowo zbudowany na pewnym tekście Pisma Świętego, który już był rozważany w ‘Strażnicy’ a więc nie potrzebujemy go tu rozbierać” (s. 439).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: „Świadkowie Jehowy - głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 161, 166.
Ilość zbawionych - 20 736 000 000 osób
„Wobec tego, że klasa Oblubienicy Chrystusowej będzie stanowić 144,000 członków, rozsądnym byłoby przypuszczać, że każdy członek mieć będzie 144,000 ludzi pod swoją opieką, gdyż 144,000 razy 144,000 równa się 20,736,000,000 (...). Najwidoczniej akurat tyle, ile wymagać będzie zaopiekowanie się nimi. Mieć 144,000 ludzi pod opieką to nielada praca dla każdej jednostki z klasy Oblubienicy. Widzimy więc, jak potrzebna będzie praca wielkiego grona i świętych Starego Testamentu” (s. 258-259).
Tekst ten jest też zamieszczony w „Dokonanej Tajemnicy” 1925 s. 162.
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: „Dokonana Tajemnica” 1925 s. 162.
Wielkie grono policją?
„Na świecie w przyszłym wieku, władza Pańska reprezentowana będzie przez klasę wielkiego grona, pod rozkazami Oblubienicy. Będzie to wielka siła policyjna, pilnująca wszystkich ludzi. Będą mieli wielką pracę przed sobą; albowiem Bóg zagwarantował, że ‘nie będą szkodzić ani zabijać na świętej Górze Jego’, czyli w Królestwie Bożym (Izajasz 11:9). Znaczy to, że będzie tam bardzo staranny nadzór. O tak, zapewne! Jak zapobiegać będą czynieniu złego? Jeżeli osoba jaka chciałaby wypowiedzieć oszczerstwo lub bluźnierstwo, język jej może naglę być sparaliżowany, tak jakby policjant znajdował się na miejscu - nie czekał aż ktoś popełni przestępstwo, aby go potem ukarać, lecz tak pilnując, żeby dana osoba nie miała nawet szansy popełnienia czegoś złego i karząc go za sam zamiar czynienia źle” (s. 258).
Tekst ten jest też zamieszczony w „Dokonanej Tajemnicy” 1925 s. 166.
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: „Dokonana Tajemnica” 1925 s. 166.
Trójca i dolary
„Lecz powiem, że ja nie znalazłem żadnego tekstu Pisma Świętego od księgi Rodzaju do Objawienia, któryby wzmiankował o Trójcy, a jeżeli ktokolwiek znalazł taki tekst, miałby on wielką wartość dla mnie, więc chciałbym wiedzieć gdzie się znajduje. Za taki tekst zaraz dałbym dziesięć dolarów. Ja nie mogę znaleźć żadnych odnośników do Trójcy w Biblii. Możecie je znaleźć w śpiewnikach i w innych książkach teologicznych, lecz w Biblii ich nie znajdziecie. Jest tylko jeden tekst Pisma Świętego, który jakoby zawierał te myśl - nie mówi on jednak tego - 1 Jan 5:7, 8 (...) Jest to jedna z tych rzeczy, gdzie starano się stworzyć Trójcę w dawnych czasach, a nie mając żadnego tekstu Pisma Św. na to, starali się sfabrykować jeden i jak zwykle uczynili z tego tylko łataninę. (...) Ja w zupełności wierzę w taką Trójcę, jaką przedstawia Biblia. Biblia mówi o Ojcu i ja w to wierzę, Biblia mówi o Synu, ja i w to wierzę, Biblia mówi o duchu św. i ja również w to wierzę. Ja wierzę we wszystko co, mówi Biblia. A jeżeli ktokolwiek znajdzie tekst, który mówi o Trójcy ja będę i w to wierzył”. (s. 627-628).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: Traktat „Nagroda za Obronę Wiary Rzymsko-Katolickiej $1500.00” ok. 1922; por. „Rocznik Świadków Jehowy 1994” s. 182.
Chrystus Wszechmogącym, Alfą i Omegą i Bogiem
„‘Jam jest Alfa i Omega, początek i koniec, mówi Pan, który jest i który był i który przyjść ma, on Wszechmogący’ (Obj. 1:8). Czego ten tekst uczy? (...) Tekst ten możemy także zastosować do naszego Pana Jezusa Chrystusa...” (172-173).
„Czy brat zaprzecza Boskość Chrystusowi? (...) Żadną miarą, drodzy przyjaciele. Co się tyczy tego czym Jezus jest teraz, to wierzymy, że jest Boskiej natury. (...) Aniołowie już się przed Nim kłaniają i niezadługo na ziemi wszelkie kolano się skłoni” (s. 39-40).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: „Dokonana Tajemnica” 1925 s. 16.
Modlitwa do Chrystusa
„Zazwyczaj modlitwy moje zanoszę do Ojca Niebieskiego i tylko w imieniu Pana Jezusa, lecz niekiedy zwracam się wprost do Jezusa, bo nie znalazłem w Piśmie Świętym nic przeciwko temu. Pismo Święte mówi, aby czcić Syna, tak jak czcimy Ojca” (s. 290).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: „Niebiańska manna czyli rozmyślania duchowe na każdy dzień w roku” 1906 (tekst na 1 czerwca); „Harfa Boża” 1929 s. 143.
Niedziela ‘Dniem Pańskim’
„Proszę poświęcić parę minut na wytłumaczenie kwestji dlaczego my zachowujemy pierwszy dzień w tygodniu, zamiast siódmego? (...) Ale co do pierwszego dnia w tygodniu; jest on święcony ponieważ wielu wyobraża sobie iż Bóg nakazał aby pierwszy dzień święcono. (...) W następnym tygodniu pierwszego dnia znowu byli razem pospołu, gdy Pan się im objawił. Więc od tego czasu zaczęli się zgromadzać pierwszego dnia każdego tygodnia i nazywali ten dzień, dniem Pańskim. Łamali się chlebem w tym dniu - lecz nie była to Wieczerza Pańska. (...) Pierwszy dzień w tygodniu przedstawia coś nowego. (...) Nie zdziwiłoby mnie to wcale, gdyby w wieku Tysiąclecia niektóre dnie były przestrzegane przez świat i gdyby siódmy dzień był święcony. Pan nam podał sugestję, że pierwszy dzień byłby specjalnie ku temu stosowny” (s. 536, 537-538).
„Mamy mieć na pamięci, że każda niedziela przedstawia zmartwychwstanie naszego Pana (...) Dla mnie zmartwychwstanie i niedziela stają się cenniejsze z każdym dniem” (s. 392).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: „Nadszedł Czas” 1919 s. 123-124; „Nowe Stworzenie” 1919 s. 471, 592.
Niedziela Palmowa, Wielki Piątek, Wielkanoc
„Jeżeli papiestwo jest Anty-Chrystem, dlaczego trzymamy się starych tradycyj Palmowej Niedzieli, Wielkiego Piątku i Rannego Niedzielnego Zmartwychwstania?” (...) Co rozumiemy przez Palmową Niedzielę? Nie myślę, że Katolicy ją ustanowili. Jezus ją dał nam parę stuleci przed ustanowieniem Katolickiego kościoła. (...) A co z Wielkim Piątkiem? Jest to dzień tak dobry dla mnie, jak każdy inny dzień. Jeżeli kto chce obchodzić Piątek jako specjalną pamiątkę śmierci Chrystusa, nie mam nic przeciw temu. Gdy myślą, że to jest korzystnym dla nich, niech Bóg im błogosławi, niech starają się pamiętać dzień śmierci naszego Zbawcy. (...) Czemuż nie mamy święcić niedzieli, przecież wszyscy interesujemy się nią? Poganie nie interesują się nią. Katolicy święcą Niedzielę Wielkanocną, lecz nic nie wiedzą o Zmartwychwstaniu. (...) Z wszystkich ludzi na świecie tylko my właściwie pojmujemy i pragniemy zmartwychwstania. Jeżeli są jacy ludzie na ziemi, którzy powinni święcić pamiątkę zmartwychwstania, to ja chcę święcić. Jeśli ktoś sprzeciwia się temu, dlatego ze katolicy święcą niedzielę Wielkanocną, to ma prawo sprzeciwiać się. Mamy mieć na pamięci, że każda niedziela przedstawia zmartwychwstanie naszego Pana (...) Dla mnie zmartwychwstanie i niedziela stają się cenniejsze z każdym dniem”. (s. 391-392).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: Strażnica Rok CVIII [1987] Nr 19 s. 17; „Świadkowie Jehowy - głosiciele Królestwa Bożego” 1995 s. 79.
Krzyż Chrystusa
„w nadchodzącej dorocznej pamiątce chciałbym słyszeć, że w wykładach jest wspomniany krzyż, ponieważ zadośćuczynienie sprawiedliwości stało się przez ofiarę Pana złożoną na krzyżu, i że pod nowym zarządem, będzie zmartwychwstanie” (s. 392).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: „Harfa Boża” 1929 s. 115, 142-143.
Piotr w Rzymie
„Że św. Piotr, a także św. Paweł byli w Rzymie nie ulega wątpliwości, lecz byli oni tam jako cierpiący, jako męczennicy, a nie jak papieże” (s. 391).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: „Dokonana Tajemnica” 1925 s. 28 (podaje, że Piotr był ukrzyżowany głową w dół, choć nie podaje miejsca [źródła historyczne łączą to ukrzyżowanie z Rzymem]).
Kościół Katolicki jest Chrześcijaństwem
„Czy Rzymski Katolicyzm jest Chrześcijanizmem? Tak, jest Chrześcijanizmem w tym znaczeniu, iż twierdzi, że uznaje Chrystusa. I kościół ten ma niektóre bardzo dobre nauki; to samo można powiedzieć także o Prezbyterianach i o Baptystach. Lecz katolicy mają niektóre nauki bardzo złe, i tak samo mają złe nauki Metodyści i inni” (s. 391).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: „Rząd” 1928 s. 239 (innowiercy nazwani „braćmi w Chrystusie”).
Adam zbawiony
„Jeżeli to nie weźmie wiele czasu, proszę o wytłumaczenie okupu za Ewę? (...) Nie weźmie długo. Ewa należy do Adama, podobnie jak cały rodzaj ludzki należy do Adama. Z tego łatwo zauważyć, drodzy przyjaciele, jeżeli Chrystus odkupił Adama i wszystko, co Adam posiadał, zatem i Ewa była odkupioną” (s. 144).
Patrz też publikacje Towarzystwa Strażnica: „Rząd” 1928 s. 119.
Na koniec warto wspomnieć, że w roku 1919 L. W. Jones napisał drugie swe dzieło pt. What Pastor Russell Taught (Czego nauczał Pastor Russell), ale jego już po polsku nie wydano. Zawierało ono między innymi relacje z kongresów w których brał udział Russell, a na których sekretarzem jego był Jones.
Natomiast Towarzystwo Strażnica w roku 1917 opublikowało książkę pt. Pastor Russell’s Sermons (Kazania Pastora Russella), która również nie ukazała się w języku polskim.
W 1917 r. ukazał się też w formie książkowej zbiór artykułów publikowanych przez Russella w latach 1909-1916 w czasopiśmie The Overlant Monthly. Tytuł tego angielskiego dzieła to What Pastor Russell Wrote (Co Pastor Russell pisał). Ostatni artykuł z tej książki jest napisany przez Rutherforda.
Wszystkie te dzieła do dziś wydają w USA badacze z Chicago Bible Students.
Warto też wspomnieć, że zarówno polska jak i angielska wersja książki „Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania” jest opublikowana w internecie:
www.epifania.pl
http://mostholyfaith.com
Uwagi:
W cytatach z książki „Co kaznodzieja Russell odpowiadał na zadawane jemu liczne pytania” zachowano oryginalną pisownię.
