Manipulacje w Biblii Świadków Jehowy ze względów doktrynalnych???
Mt 16, 18

Autor: Piotr Andryszczak, dodano: 2024-08-23

Na oficjalnej stronie internetowej Świadków Jehowy czytamy:

Odpowiadają:

Świadkowie Jehowy nie zmienili Biblii? Naprawdę? Nie zmienili? Czy prawdą jest, że Świadkowie Jehowy do swoich wierzeń dopasowali swoją Biblię? Czy na to pytanie można odpowiedzieć twierdząco? Przyjrzyjmy się temu bliżej. Tym razem Mt 16, 18:

Pallottinum

Mt 16, 18

Tak wygląda ten werset. Jak Świadkowie Jehowy oddali ten werset w swoim przekładzie:

Mt 16, 18

Czy Świadkowie Jehowy pod wpływem krytyki zmienili "masyw skalny" na "skałę"?

Zobacz:

"Masyw skalny" Piotr Andryszczak

Prymat Apostoła Piotra w Ewangelii wg św. Mateusza 16,18-19 Paweł Głowacki

Widocznie "masywu skalnego" Świadkowie Jehowy nie potrafili obronić i musieli oddać wyraz petra zgodnie z jego znaczeniem:

(za zgodą wydawcy)
Vocatio Wielki Słownik Grecko-Polski Vocatio

(za zgodą wydawcy) Vocatio

Kod gram.

Mt 16, 18

Zobacz:

Egzegeza Mt 16, 13-20, J 21, 15-19

Chciałbym się przyjrzeć drugiej części wersetu Mt 16, 18 "śmierć nad nim nie osiągnie zwycięstwa":

Mt 16, 18

Tekst grecki mówi o "bramach hadesu":

Mt 16, 18

Dlaczego Świadkowie Jehowy zmienili frazę "bramy hadesu" na "śmierć"? Czy to nie jest przypadkiem narracja ideologiczna? Czy Świadkowie Jehowy dodając przypis nie chcą narzucić swojej doktryny czytelnikowi?

Zobaczmy Słowniczek pojęć:

Nie jest prawdą, że Szeol (gr. Hades), to "wspólny grób ludzkości". Czym naprawdę jest Szeol:

Eschatologia biblijna Nowego Testamentu, o. Augustyn Jankowski OSB

Nie jest prawdą, że Szeol (gr. Hades), to "wspólny grób ludzkości". Nie jest również prawdą, iż po śmierci ciała człowiek nie ma świadomości. Wynika to już z późnego judaizmu oraz z tekstów Nowego Testamentu. Świadkowie Jehowy stawiając swoją tezę o rzekomym braku świadomości po śmierci, choć Dz 2, 31 wcale tego nie dowodzą, przeważnie powołują się na Stary Testament. Takim sztandarowym przykładem jest księga Koheleta. Przypomnijmy w jaki sposób komentowali słowa Salomona:

Świadkowie Jehowy wiedzą jaki jest kontekst wypowiedzi i wiedzą też o tym, że Stary Testament nie zawiera pełni objawienia. Nie przeszkadza im jednak "skakać" po Piśmie Świętym i cytować te wersety, które akurat są w danej chwili potrzebne.

"Otóż aby zrozumieć właściwy sens: "Los bowiem synów ludzkich jest ten sam, co i zwierząt; los ich jest jeden: jaka śmierć jednego, taka śmierć drugiego, i oddech życia ten sam. W niczym więc człowiek nie przewyższa zwierząt" (Koh 3, 19) i "Bo nie ma żadnej czynności ni zrozumienia, ani poznania, ani mądrości w Szeolu, do którego ty zdążasz" (Koh 9, 10), trzeba wziąć pod uwagę specyficzny charakter całej księgi. Każdy, kto bez jakichkolwiek uprzedzeń przeczyta ją w całości, bez trudu zauważy, że przedstawia ona rozterki i wątpliwości człowieka, szukającego odpowiedzi na istotne pytania egzystencjalne.

Człowiek ten nie zna jeszcze prawd, które objawił w całej pełni Chrystus. Dlatego boleje nad faktem, że los sprawiedliwych i złoczyńców jest jednakowy (por. 2, 16; 9, 2). Chociaż Kohelet doświadczył, że nagromadzenie bogactw nie uszczęśliwia, to jednak w obliczu śmierci zdaje mu się, że człowiekowi nie pozostaje nic innego, jak korzystać z tych okruchów radości, jakie daje jedzenie, picie i rozkosze erotyczne (por. 2, 24; 9, 9). Autor Księgi ukazuje więc bezsilność człowieka, który pozbawiony światła objawienia szamoce się wśród niepewności o własny los. Księga również jest świadectwem dojrzewania w dziedzinie moralnej i religijnej Ludu Bożego. Należy pamiętać, że Objawienie w III w. przed Chr. nie było jeszcze zakończone. Nie zostały jeszcze napisane: proroctwo Daniela, obydwie Księgi Machabejskie, Księga Mądrości, nie pojawił się jeszcze Chrystus, przynoszący nam pełne światło.

Księga Koheleta swoim specyficznym, szokującym, czasem nawet gorszącym klimatem, przygotowała umysły na dalsze Objawienie. Uświadomiła Ludowi Bożemu niewystarczalność tego, co Bóg dotychczas w swoim zbawczym planie nam powiedział, wzbudziła niezadowolenie z tej niewystarczalności, obudziła pragnienie i wewnętrzne zapotrzebowanie na odsłonięcie nam tajemnicy życia pozagrobowego, o której coraz więcej i jaśniej mówić będą ostatnie chronologicznie Księgi Starego Testamentu, a najbardziej Nowy Testament. Kohelet dokonał tego właśnie przez swoje pytajniki, które postawił nad każdym dobrem tego świata. Uważni czytelnicy tej Księgi musieli sobie zdać sprawę z tej podstawowej prawdy, że człowiek jest za wielki, by mogły go zaspokoić wartości tej ziemi, że czeka na innego Pana, który go weźmie w swoje posiadanie i nasyci. Chociaż Kohelet nie dał odpowiedzi na problemy, które postawił, jednak jego niezaprzeczalną zasługą jest to, że sformułował je tak w jaskrawy sposób i uświadomił Ludowi Bożemu.

Autor Księgi Koheleta niczego nie rozstrzyga definitywnie o rzeczywistości istniejącej poza granicą śmierci. Mówiąc o tym, że los człowieka i zwierzęcia jest taki sam ze względu na nieuchronność śmierci, równocześnie stawia pytanie: "Któż pozna, czy siła życiowa synów ludzkich idzie w górę, a siła życiowa zwierząt zstępuje w dół do ziemi?" (3, 21). Ujawnia więc jedynie swoją bezsilność w poszukiwaniu prawdy ostatecznej. Ukazuje tylko to, co jawi się jego oczom. Stwierdzenia Księgi Koheleta dotyczące losu człowieka po śmierci są więc pytaniami, a nie ostatecznymi odpowiedziami. Ostateczną odpowiedź przyniósł później Jezus Chrystus, dlatego też nie można pytania traktować jako ostatecznej odpowiedzi, natomiast naukę Jezusa tak interpretować, jakby Jezus niczego nowego nie wniósł." (str.118-120)

"Co do Koh 9:10, 3:20n., to autor ciągle mówi: „Powiedziałem sobie” (np. Koh 3:18) lub stawia wiele znaków zapytania („Któż pozna...?” Koh 3:21). Jest więc pełen wątpliwości i zwątpienia. Wszystko nazywa marnością (ok. 33 razy, np. Koh 1:2). Wątpi w zapłatę po śmierci, gdyż nie zna objawienia Chrystusowego (Koh 9:5; por. 2Kor 5:10). Uważa też, że „Ten sam spotka los sprawiedliwego, jak i złoczyńcę” (Koh 9:2; por. J 5:28n.). Zaś w tekście Koh 9:10 stwierdza, że wszystkie zamiary i projekty życiowe trzeba wykonać teraz, bo nie mają one wartości po śmierci (w Szeolu), bo człowiek nie może ich wtedy dokończyć. Dopiero na końcu, po długich przemyśleniach, Kohelet ukazuje swą wiarę w życie pozagrobowe (przypis BP - Koh 12:7): „a duch powróci do Boga, który go dał” Koh 12:7 (słowo „duch” por. Łk 24:37). Pamiętajmy też, że nie na Kohelecie kończy się objawienie, lecz na Jezusie, który „na życie i nieśmiertelność rzucił światło przez Ewangelię” 2Tm 1:10. A umarli w Chrystusie nie idą jak uczy Koh 9:10 do Szeolu, lecz dzięki ofierze Jezusa ich dusze są z Nim (Flp 1:21-24, Hbr 12:23, Ap 6:9, Łk 23:43). Kohelet, nie znający pełni objawienia Bożego, nie tylko nie pojmuje całej nauki o duszy (por. Iz 14:9, Dn 3:86, Prz 20:27, Ez 31:16nn.), ale i nie zna najważniejszej prawdy NT, tzn. zmartwychwstania. Nazywa on bowiem grób „wiecznym domem” (Koh 12:5) i twierdzi, że ludzie „już nigdy więcej udziału nie mają żadnego we wszystkim, cokolwiek dzieje się pod słońcem”, a więc na ziemi, a ich miłość zanika (Koh 9:6; por. 1Kor 13:8). Z tego powodu wielu biblistów uważa, że saduceusze czasów Jezusa czerpali argumenty dla swej niewiary w wyżej wymienione prawdy z pełnej wątpienia Księgi Koheleta, w której wszystko jest marnością i kwestią przypadku (Koh 9:11; por. Mt 10:29nn., Iz 45:7, Prz 16:4, 33). Oto zestawienie niepełnego objawienia Koheleta i pełni objawienia Jezusa w Nowym Testamencie (2Tm 1:10, J 1:17).

KOHELET	NOWY TESTAMENT
„Powiedziałem sobie...” Koh 3:18	„[Jezus] na życie i nieśmiertelność rzucił światło przez Ewangelię” 2Tm 1:10
„[synowie ludzcy] sami przez się są tylko zwierzętami” Koh 3:18	„Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi...” 1J 3:2
„Los synów ludzkich jest ten sam, co i los zwierząt (...) jaka śmierć jednego, taka śmierć drugiego (...), bo wszystko jest marnością” Koh 3:19	„Błogosławieni, którzy w Panu umierają - już teraz. Zaiste, mówi Duch niech odpoczną od swoich mozołów...” Ap 14:13; por. 6:11
„Któż pozna, czy siła życiowa synów ludzkich idzie w górę...?” Koh 3:21	„Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego” Łk 23:46; por. Dz 7:59
„a zmarli niczego zgoła nie wiedzą” Koh 9:5	„dusze zabitych (...) głosem donośnym tak zawołały: Dokądże, Władco (...) i dano każdemu z nich biała szatę, i powiedziano im, by (...) odpoczęli” Ap 6:9nn.
„zapłaty też więcej już żadnej nie mają” Koh 9:5	„Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre” 2Kor 5:10
„bo pamięć o nich idzie w zapomnienie” Koh 9:5	„Pamiętajcie o swych przełożonych, którzy głosili wam słowo Boże, i rozpamiętując koniec ich życia, naśladujcie ich wiarę!” Hbr 13:7
„Tak samo ich miłość, (...) już dawno zanikły” Koh 9:6	„Miłość nigdy nie ustaje [nie jest] jak proroctwa, które się skończą” 1Kor 13:8
„Bo nie ma żadnej czynności ni rozumienia, ani poznania, ani mądrości w Szeolu, do którego ty zdążasz” Koh 9:10	„Dla mnie bowiem żyć - to Chrystus, a umrzeć - to zysk. (...) pragnę odejść, a być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze” Flp 1:21, 23; por. 2Kor 5:1-4
„bo zdążać będzie człowiek do swego wiecznego domu [grób] i kręcić się już będą po ulicy płaczki” Koh 12:5	„W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. (...) Idę przecież przygotować wam miejsce” J 14:2; por. Ap 6:9, Hbr 12:23

Koh 9, 10

Oczywiście, Szeol "spadł" do przypisu, gdzie dodano stwierdzenie, iż jest to rzekomo "wspólny grób ludzkości". Świadkowie Jehowy uczą, że "wspólny grób ludzkości", to "ten do którego idzie ogół zmarłych. Nie jest to gorejące miejsce męki, lecz stan spoczynku, z którego umarli powrócą podczas zmartwychwstania (Kaznodziei 9:10; Dzieje Apostolskie 24:15)." (w89 1.10 s. 7). "Wspólny grób ludzkości, do którego idą wszyscy wskutek śmierci Adamowej, jest właśnie biblijnym piekłem, z którego ogromne rzesze śpiących w śmierci zostaną powołane do nowego życia. — Jana 5:28, 29." (w65/3 s. 12).

Podobnie mamy z wersetem w Dziejach Apostolskich:

Dz 2, 31

Szeol oraz Hades zmieniły się na "grób".

Dlaczego Świadkowie Jehowy zestawili razem obok siebie werset dotyczący zwykłego grobu, w którym miał być pochowany Mojżesz, z wersetami z księgi Koheleta oraz Dziejów Apostolskich mówiącymi o Szeolu? Zobaczmy Słowniczek pojęć:

Słowniczek pojęć

Pwt 34, 6

Koh 9, 10

Dz 2, 31

Czy nie mamy przypadkiem do czynienia z pewnego rodzaju manipulacją, gdzie stawia się w jednym rzędzie zwykły grób z Szeolem, który ma zupełnie inne znaczenie? Czy dla Świadków Jehowy nie ma żadnej różnicy między grobem, w których chowa się zmarłych, a Szeolem, do którego zstąpił Chrystus po śmierci, a przed swoim zmartwychwstaniem?

Zobacz też:

Czytelnicy pytają, kiedy powstał pogląd o duszy nieśmiertelnej? Piotr Andryszczak

"Zstąpił do piekieł" Zbiór

Manipulacje w Biblii Świadków Jehowy ze względów doktrynalnych???Mt 16, 18

Manipulacje w Biblii Świadków Jehowy ze względów doktrynalnych???
Mt 16, 18