Na oficjalnej stronie internetowej Świadków Jehowy czytamy:
![]() |
![]() ![]() |
Odpowiadają:
![]() |
Świadkowie Jehowy nie zmienili Biblii? Naprawdę? Nie zmienili? Czy prawdą jest, że Świadkowie Jehowy do swoich wierzeń dopasowali swoją Biblię? Czy na to pytanie można odpowiedzieć twierdząco? Przyjrzyjmy się temu bliżej. Tym razem 2 P 3, 18:
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
2 P 3, 18
![]() str.2672 |
Jak czytamy, werset kończy się doksologią: „Jemu chwała teraz i na wieki. Amen.”. Co to jest doksologia? Zobaczmy:
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() str.99 |
![]() str.99 |
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
Jeśli chodzi o 2 P 3, 18, mamy do czynienia z małą doksologią chrystologiczną. Świadkowie Jehowy w swojej Biblii w roku 1997 roku nie mieli żadnych zastrzeżeń, co do ostatniego zdania. Czy na przestrzeni lat coś się zmieniło? Porównajmy dwa przekłady Świadków Jehowy, jeden z roku 1997, a drugi z roku 2018:
![]() |
![]() |
2 P 3, 18
![]() str.1531 |
![]() str.1692 |
Czy coś się zmieniło? W roku 1997 roku Przekład Nowego Świata mamy tekst zgodny z tekstem greckim Nowego Testamentu:
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
2 P 3, 18
![]() |
Natomiast już wydanie Przekładu Nowego Świata z roku 2018 oraz w roku 2023 dokonuje zmiany, wbrew tekstowi greckiemu Nowego Testamentu i dodaje słowa, których tam nie ma:
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
2 P 3, 18
![]() str.1692 |
W jakim celu Świadkowie Jehowy dodali frazę „należy się” do swojej Biblii? Możliwe, że chcieli przez to ukryć tekst jako doksologię i modlitwę do Chrystusa. Z doksologii Świadkowie Jehowy zrobili zdanie oznajmujące. Oczywiście, że Jezusowi należy się „chwała zarówno teraz jak i do dnia wieczności”, ponieważ uznajemy Go za Boga. Ale te słowa należy używać w komentarzu, a nie z doksologii i modlitwy w Biblii zrobić komentarz. To nic innego jak ingerencja w natchniony tekst Pisma Świętego, co jest rzeczą niedopuszczalną.
Brak słów „należy się” potwierdza międzywierszowy tekst grecko-angielski zamieszczony na oficjalnej stronie internetowej Świadków Jehowy:
![]() |
2 P 3, 18
![]() |
„Doksologia, jako stała figura retoryczna prozy wczesnochrześcijańskiej pojawiła się po raz pierwszy w traktacie św. Bazylego Wielkiego „O Duchu Świętym”, wydanym w 375 roku. Miała ona wówczas funkcję apologetyczną, broniącą ortodoksyjnej nauki o Trójcy Świętej przed arianami. Począwszy od IV wieku, trynitarni chrześcijanie, aby odróżnić się od arian podkreślających subordynacjonizm, zaczęli stosować spójnik i (gr. καί), jak jest to obecnie” (Doxology. [w:] Catholic Encyclopedy [on-line]. [dostęp 2011-04-10]. (ang.)).
Nie można więc „oddzielać”, czy też stawiać „poza nawiasem”, którejkolwiek z Osób Trójcy świętej, gdyż, byłaby to reistyczna manipulacja tekstem. W prefacji o Trójcy świętej śpiewamy:
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() str.37 |
![]() List Judy |
![]() |
![]() |
![]() |
2 P 3, 17-18
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
2 P 3, 17-18
![]() |
![]() |