Kłamstwa, które zrażają ludzi do Boga?
(cz.2)

Autor: Piotr Andryszczak

Po zacytowaniu tylko fragmentu tej wypowiedzi, Świadkowie Jehowy podsumowują:

Nauka o Trójcy nie jest żadną przeszkodą w poznaniu i pokochaniu Boga. Należy ją przedstawiać uczciwie, a nie sprowadzać do absurdu. Zobaczmy szerszy kontekst:

Zobacz więcej:

"Trójca Święta" Karl Rahner, Herbert Vorgrimler

Od kogo Marco dowiedział się o takim absurdzie?

Oczywiście, że kara piekła polega na całkowitym oddzieleniu grzesznika od Boga. Szkoda, że Świadkowie Jehowy nie zacytowali całego kontekstu z Katechizmu Kościoła Katolickiego. Zobaczmy:

Z którego to miejsca w Katechizmie Kościoła Katolickiego można wysnuć wniosek o rzekomym okrucieństwie Boga? To człowiek sam dokonuje wyboru. Bóg jest miłością, Bóg jest miłosierny i przebacza nam grzechy, jeśli o przebaczenie Jego prosimy. Po śmierci pozostaje już tylko Jego sprawiedliwość i konsekwencja naszego wyboru między dobrem a złem.

Ta dusza umiera, ale dla Boga. A ta dusza, która nie grzeszy, nie umrze. Można przecież się nawrócić i zachować swoją duszę przy życiu. O tym mówi kontekst w Księdze Ezechiela, a czego Świadkowie z wiadomych względów nie zacytują:

Pallottinum

Ez 18, 5n

Ez 18, 21n

Ez 18, 26n

Komentarz do Ez 18,1nn:

str.421 str.422 str.423

Powoływanie się na Księgę Koheleta i na niej opieranie swojej tezy o braku świadomości po śmierci ciała jest nieporozumieniem. Świadkowie Jehowy pewnie nie wiedzą, że Księga ta ma swój specyficzny charakter. Autor szuka w niej odpowiedzi na swoje wątpliwości i rozterki, szukając odpowiedzi na istotne pytania egzystencjalne.

Koh 9, 5-6

"Człowiek ten nie zna jeszcze prawd, które objawił w całej pełni Chrystus. Dlatego boleje nad faktem, że los sprawiedliwych i złoczyńców jest jednakowy (por. 2, 16; 9, 2). Chociaż Kohelet doświadczył, że nagromadzenie bogactw nie uszczęśliwia, to jednak w obliczu śmierci zdaje mu się, że człowiekowi nie pozostaje nic innego, jak korzystać z tych okruchów radości, jakie daje jedzenie, picie i rozkosze erotyczne (por. 2, 24; 9, 9). Autor Księgi ukazuje więc bezsilność człowieka, który pozbawiony światła objawienia szamoce się wśród niepewności o własny los. Księga również jest świadectwem dojrzewania w dziedzinie moralnej i religijnej Ludu Bożego. Należy pamiętać, że Objawienie w III w. przed Chr. nie było jeszcze zakończone. Nie zostały jeszcze napisane proroctwo Daniela, obydwie Księgi Machabejskie, Księga Mądrości, nie pojawił się jeszcze Chrystus, przynoszący nam pełnię Objawienia. (ks. Tadeusz Pietrzyk Świadkowie Jehowy - kim są?, wyd.1991)"

Powyżej mamy festiwal manipulacji. Świadkowie Jehowy mieszają dwa różne tłumaczenia hebrajskiego słowa Szeol ("grób", "piekło") z piekłem (gr. gehenna) rozumianym jako miejsce wiecznego potępienia (por. Mt 10,28; Łk 12,5), by pokazać, że 'piekło', to nic innego jak grób ludzkości, z brakiem świadomości.

Hi 14, 13

Nie jest prawdą, że Hiob szukał schronienia w grobie. Nikt przecież nie chce umierać, by szukać schronienia na cmentarzu.

Powyżej mamy typowy przykład grania na emocjach. "Okrucieństwo", "przerażenie", "gniew", "nietolerancja" - mają pokazać, że Bóg nie może nikogo skazać na wieczne potępienie? A co ze sprawiedliwością Boga?

Pallottinum

2 Tes 1, 7-9

Ta "zagłada" nie jest pozbawiona świadomego cierpienia grzesznika:

Łk 12, 5

Mt 25, 41

Ap 20, 10

Mt 13, 40-42

Czy Rocío poznała również powyższe wersety mówiące o karze ognia piekielnego? Czy przypadkiem manipulowanie emocjami nie odegrały tutaj roli w poznawianiu "klarownych prawd biblijnych"?

Stan piekielny człowieka Pismo św. przedstawia w wielu obrazach:

Męka wieczna Mt 25;46, Łk 16;23-28; gniew Boży J 3;36; piec rozpalony Mt 13;42, 50; piekło ogniste Mt 5;22; płomień ognia Syr 21;9; cierpienie Łk 6;25, 16;24n., Ap 20;10; katusze Ap 14;10n., 20;10; płacz i zgrzytanie zębów Mt 8;12, 13;42, 50, 22;13, 24;51, 25;30, Łk 6;25, 13;28; ogień wieczny Mt 3;12, 7;19, 13;40, 18;8, 25;41, Łk 3;16n., Mk 9;43, 48; "trawiący" robak nie ginący Mk 9;48, Syr 7;17, Jdt 16;17; rdza Jk 5;3; ciemności Mt 22;13, 25;30, Jud 13 (por. ciemne lochy 2P 2;4, Łk 8;31); jezioro ogniste Ap 19;20, 20;10, 14n., 21;8; jezioro siarki Ap 20;10; miejsce na zewnątrz Mt 8;12, 22;13, 25;30, Ap 3;12; mrok 2P 2;17; Tartar 2P 2;4; zagłada Flp 1;28, 3;19, 1Tes 5;3; druga śmierć Ap 2;11, 20;6, 20;14, 21;8.

Groźba wiekuistego odrzucenia - piekło - jest prawdą wyraźnie niedwuznacznie objawioną we wszystkich warstwach źródeł Nowego Testamentu, wyrażoną często słowami zaczerpniętymi ze Starego Testamentu, jak to widać z następujących tekstów:

Podsumowując naukę Nowego Testamentu o piekle (gr. gehenna) stwierdzamy:

Jezus przywiązuje większą wagę do sprawy utraty życia wiecznego, do rozstania się z Nim, niż do opisu piekła na podstawie danych tamtego środowiska, w którym żył. Jeżeli byłoby rzeczą ryzykowną uważać za ostateczny wyraz nauki Jezusa o piekle przypowieść o nieuczciwym bogaczu, to jednak należy się liczyć z używanymi tam przez Jezusa najbardziej gwałtownymi i bezlitosnymi obrazami biblijnymi: "płacz i zgrzytanie zębów w rozpalonym piecu" (Mt 13, 42), "piekło, w którym robak ich nie umiera i ogień nie gaśnie" (Mk 9, 43-48; por. Mt 5, 22) i w którym Bóg może "zatracić i duszę i ciało" (Mt 10, 28).

Groza tych stwierdzeń jest tym większa, że zostały one sformułowane przez Tego, który ma władzę wtrącania do piekła. Jezus nie mówi o piekle, tak jakby było ono rzeczywistością, która jedynie zagraża. Zapowiada On, że "pośle swoich aniołów; ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy czynią nieprawość, i wrzucą ich w piec rozpalony" (Mt 13. 41n), a potem wygłosi przekleństwo: "Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny!" (Mt 25, 41). To właśnie Pan oświadcza: "Zaprawdę mówię wam: nie znam was" (25, 12). "Wyrzućcie go na zewnątrz w ciemności".

Ogień i przepaść, gniew z nieba i otwarte czeluści ziemi, przekleństwo Boga i wrogość stworzenia - oto, czym jest piekło.

Które to rzekomo kłamstwa zrażają ludzi do Boga?

A to nie jest okrucieństwo?

Albo:

Kłamstwa, które zrażają ludzi do Boga? (cz.2)

Kłamstwa, które zrażają ludzi do Boga?
(cz.2)