Imię Boże (cz.3)

Autor: Piotr Andryszczak

Zatrzymajmy się na chwilę przy wersecie z Listu do Rzymian 10,13. Świadkowie Jehowy tak go cytują:

Rz 10,13:

Jak czytać po grecku

Rz 10,13

Jest to cytat z Księgi Joela 3,5 (PNŚ Jl 2,32). Św. Paweł mógł powołać się na Stary Testament, ale nie cytować z tekstu hebrajskiego, lecz z greckiej Septuaginty (LXX) z wersją "Kyrios" - Pan:

Grecka Septuaginta:

Jl 3,5

(za zgodą wydawcy) Vocatio (tab.kod.gram.)

(za zgodą wydawcy Vocatio)

Jl 3,5

Widzimy, że tekst grecki Nowego Testamentu Rz 10,13 pokrywa się prawie identycznie z tekstem Jl 3,5 wg LXX. Musimy się więc zastanowić, jakiego imienia musimy wzywać, aby dostąpić zbawienia.

Kiedy będziemy czytać kontekst wypowiedzi św. Pawła, okazuje się, że mówi o imieniu Chrystusa:

"Ale jest to słowo wiary, którą głosimy.
Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JEZUS JEST PANEM,
i w sercu swoim uwierzysz,
że Bóg Go wskrzesił z martwych - osiągniesz zbawienie.
Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia,
a wyznawanie jej ustami - do zbawienia.
Wszak mówi Pismo:
Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony.
Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem.
Jeden jest bowiem Pan wszystkich.
On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają.
Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony.
Jakże więc mieli wzywać Tego, w którego nie uwierzyli?
Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli?
Jakże mieli usłyszeć, gdy im nikt nie głosił?
Jakże mogliby im głosić, jeśliby nie zostali posłani?
Jak to jest napisane: Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę!" (Rz 10,8-15) BT

Nie ma więc żadnych wątpliwości o kim jest mowa. Św. Paweł stwierdzając, że Jezus jest PANEM uzasadnia cytatami ze Starego Testamentu stosowanymi tam do Jahwe (Iz 28:16, Jl 3:5 por. Rz 10:11, 13).

Swoistej manipulacji Świadkowie Jehowy dokonali w książce:

oraz podobnie tutaj:

"Jak będą wzywać tego, w którego nie uwierzyli?" (Rz 10,14). Mowa jest oczywiście o Chrystusie, co wynika z kontekstu. Żydzi bowiem nie uwierzyli w Chrystusa. Dla Świadków Jehowy kontekst jest jednak widocznie nieważny. Najważniejsze jest to, aby postawić na swoim i wbrew prawdzie płynącej ze Słowa Bożego, że JEZUS JEST PANEM, głosić swoją nieuzasadnioną tezę o rzekomym wzywaniu "imienia Jehowy". Św. Piotr (Dz 2,21) oraz św. Paweł (Rz 10,13) odnoszą cytat z Jl 3,5 (BT) do Chrystusa. Św. Piotr nie może przeczyć samemu sobie, kiedy pisze o Chrystusie:

Dz 2,21

Dz 4,12

Świadkowie Jehowy mają problem z interpretacją wersetu Rz 10,13 do kogo odnosić ten werset.

Raz go stosują do Chrystusa:

Książka "Dzieci":

by potem zmienić zdanie i odnieść w tej samej książce do Jehowy:

również do Jehowy w:

by potem zmienić zdanie i odnieść do Jezusa:

by potem zmienić zdanie i odnieść do Jehowy:

Poza tym, jak już powyżej wykazano, nie jest prawdą, że św. Paweł miał na myśli wzywanie "imienia Jehowy". Kontekst mówi zupełnie coś przeciwnego. W innym miejscu czytamy:

1 Kor 1,2

Św.Ireneusz (ur.130-40) tak komentował Rz 10:13:

Orygenes (ur. 185) pisał:

„Wypowiadając zdanie: ‘Jakże więc będą wzywać Tego, w którego nie uwierzyli?’ [Rz 10:14], Apostoł poucza wyraźnie, że do Chrystusa Pana należy odnosić przytoczone wcześniej słowa proroka, że ‘każdy, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony’ [Rz 10:13], a potem dodał: ‘Jakże więc będą wzywać Tego, w którego nie uwierzyli?’; oto bowiem Żydzi nie uwierzyli w Chrystusa i dlatego nie wzywają Tego, w którego nie uwierzyli. Również na początku Listu do Koryntian, stwierdzając: ‘Wespół ze wszystkimi, którzy w każdym, ich i naszym miejscu wzywają imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa’ [1Kor 1:2], Paweł wskazuje, iż Pan Jezus Chrystus jest Tym, którego imię jest wzywane” („Komentarz do Listu do Rzymian” 8:5).

Jaki Świadkowie Jehowy mieli cel, by dodać w Przekładzie Nowego Świata do wersetu w Flp 2,9 słowo "inne", którego brak jest w oryginalnym tekście greckim?: