Adwentyści Dnia Siódmego - Tradycja (cz.2)

Autor: Piotr Andryszczak, dodano: 2017-05-19

poprzednia część
Kościół dogmatów i tradycji Kościół dogmatów i tradycjistr.15

W czasach apostolskich Pisma, to były księgi Starego Testamentu, ale być może i listy apostolskie, które wówczas były już znane we wspólnotach chrześcijańskich. W jaki sposób chrześcijanie mieli sprawdzać głoszoną przez św. Pawła Ewangelię, skoro nie było jeszcze Ewangelii: wg św. Mateusza, wg św. Marka, wg św. Łukasza i wg św. Jana? Nie było też jeszcze Apokalipsy św. Jana. Ewangelia głoszona wówczas była nauką głoszoną ustnie: Tradycja apostolska.


Kościół dogmatów i tradycji Kościół dogmatów i tradycjistr.15

Tak, potrzeba czegoś więcej! Biblia jest dostępna dla wszystkich, ale trzeba wciąż przypominać Zachariaszowi Łyko, iż:

2 P 1, 20-21 2 P 3, 15-16
"To przede wszystkim miejcie na uwadze, że żadne proroctwo Pisma nie jest dla prywatnego wyjaśnienia. Nie z woli bowiem ludzkiej zostało kiedyś przyniesione proroctwo, ale kierowani Duchem Świętym mówili Boga święci ludzie" "a cierpliwość Pana naszego uważajcie za zbawienną, jak to również umiłowany nasz brat Paweł według danej mu mądrości napisał do was, jak również we wszystkich listach, w których mówi o tym. w nich trudne do zrozumienia pewne sprawy, które ludzie niedouczeni i mało utwierdzeni opacznie tłumaczą, tak samo jak i inne Pisma, na własną swoją zgubę. "

Kościół dogmatów i tradycji Kościół dogmatów i tradycji Kościół dogmatów i tradycjistr.16

O czym naprawdę czytamy w "Dogmatyce" ks. dr W. Kalinowskiego? Zachariasz Łyko przemilczał wstęp, który mówi, że Tradycja jest drugim źródłem Objawienia. Sprawdźmy:

Dogmatyka Katolicka Dogmatyka Katolickawyd.2001 Dogmatyka Katolicka
Dogmatyka Katolickastr.73 Dogmatyka Katolickastr.74

Przypomnijmy nieprawdę, którą zaserwował Zachariasz Łyko w swojej książce:

Kościół dogmatów i tradycji Kościół dogmatów i tradycji
str.12

Więcej w "Dogmatyce" ks. Kalinowskiego:

Dogmatyka Katolickastr.73 Dogmatyka Katolicka
Dogmatyka Katolickastr.75 Dogmatyka Katolicka
Zobacz jeszcze więcej:

Kościół dogmatów i tradycji Kościół dogmatów i tradycjistr.16 Kościół dogmatów i tradycjistr.17

Jest rzeczą oczywistą, że Tradycja jest drogowskazem przy interpretowaniu Pisma Świętego. Przecież Pismo Święte jest własnością Kościoła. Trudno sobie wyobrazić, by ktoś z zewnątrz miał monopol na rozumienie Nowego Testamentu, skoro ono powstało w łonie Kościoła Powszechnego.

Kościół dogmatów i tradycji
str.17

Ks. Michalski nie napisał, że Tradycja przewyższa autorytet natchnionego Słowa. Przy interpretowaniu Pisma św. Tradycja jest głównym drogowskazem.

Katechizm Kościoła Katolickiego Katechizm Kościoła Katolickiegowyd.1994 Katechizm Kościoła Katolickiego
Katechizm Kościoła Katolickiego
str.33

Kościół dogmatów i tradycji Kościół dogmatów i tradycjistr.17

W pełni zgadzam się z powyższą definicją. Zachariasz Łyko odrzucając Tradycję, która gwarantuje poprawną interpretację Słowa Bożego, otworzył sobie drogę do dobrowolnej interpretacji Pisma Świętego. Teraz może sobie pisać, co chce. Każdą własną interpretację uzna za prawdziwą. Może też ją sobie dobrowolnie zmieniać. Tylko pojawia się pewien problem. Zachariasz Łyko nie może wykazać poprzedników w wierze, że i oni tak wierzyli jak on. Mamy więc ogromną przepaść czasową pomiędzy chwilą ustalenia kanonu Pisma Świętego, a interpretacją stworzoną przez Zachariasza Łyko i cały ruch adwentystyczny, który pojawił się dopiero w XIX w. po Chr.


Kościół dogmatów i tradycji Kościół dogmatów i tradycji Kościół dogmatów i tradycjistr.23

Pan Jezus rzeczywiście ostro i stanowczo protestował przeciwko tradycji, ale faryzejskiej. Łączenie jej z Tradycją chrześcijańską, która powstała dopiero później, jest zwykłą manipulacją i nadużyciem. Zachariasz Łyko manipuluje czytelnikiem. Atakując autorytet nauczycieli Kościoła i Tradycję zestawia ją z tradycją faryzejską, powołując się na werset z Mt 15, 9:

Kościół dogmatów i tradycji Kościół dogmatów i tradycji Kościół dogmatów i tradycjistr.24

Co takiego przemilczał Zachariasz Łyko:

Mt 15, 1-9 Mk 7, 1-7
"Wtedy przyszli do Jezusa faryzeusze i uczeni w Piśmie z Jerozolimy z zapytaniem: «Dlaczego Twoi uczniowie postępują wbrew tradycji starszych? Bo nie myją sobie rąk przed jedzeniem». On im odpowiedział: «Dlaczego i wy przestępujecie przykazanie Boże dla waszej tradycji? Bóg przecież powiedział: Czcij ojca i matkę oraz: Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech śmierć poniesie. Wy zaś mówicie: "Kto by oświadczył ojcu lub matce: Darem [złożonym w ofierze] jest to, co dla ciebie miało być wsparciem ode mnie, ten nie potrzebuje czcić swego ojca ni matki". I tak ze względu na waszą tradycję znieśliście przykazanie Boże. Obłudnicy, dobrze powiedział o was prorok Izajasz:
Ten lud czci Mnie wargami,
lecz sercem swym daleko jest ode Mnie.
Ale czci mnie na próżno,
ucząc zasad podanych przez ludzi»."
"Zebrali się u Niego faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nie obmytymi rękami. Faryzeusze bowiem, i w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I [gdy wrócą] z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych [zwyczajów], które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych. Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?» Odpowiedział im: «Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane:
Ten lud czci Mnie wargami,
lecz sercem swym daleko jest ode Mnie.
Ale czci Mnie na próżno,
ucząc zasad podanych przez ludzi."
"W tych fragmentach potępiona jest tradycja, ale faryzejska, a nie chrześcijańska. Tradycja ta została potępiona nie dlatego, że była faryzejską, ale dlatego, że była często sprzeczna ze Słowem Bożym (Mt 15:3n.). Innym razem, gdy Chrystus nie widział obłudy faryzeuszy, powiedział: „Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie” (Mt 23:3). W czasie wypowiadania słów z Mt 15:1-9 i przez wiele lat następnych nie był spisany NT. Chrześcijanie drogą tradycji ustnej przekazywali sobie wszystko, co z Jezusem było związane. Mieli więc oni swoją tradycję, z której część spisano. Ona też zachowała przez wieki Biblię i przechowała jego prawidłową interpretację. (...) Św. Paweł uczył: „Co usłyszałeś ode mnie za pośrednictwem wielu świadków przekaż zasługującym na wiarę ludziom, którzy też będą zdolni nauczać i innych” 2Tm 2:2. Wiara ta była tylko raz przekazana świętym (Jud 3; por. Ga 1:6-9)." (Włodzimierz Bednarski W obronie wiary, wyd.2015, str.378-379)

Ireneusz (ur. 130-140) pisał:

„Kiedy znów odwołujemy się do Tradycji pochodzącej od Apostołów a zachowanej dzięki następstwu prezbiterów w kościołach, wówczas występują przeciw Tradycji twierdząc, że są mądrzejsi nie tylko od prezbiterów lecz nawet od Apostołów i że znaleźli szczerą prawdę. (...) Tylko oni sami znają bez jakichkolwiek wątpliwości czystą nienaruszoną i szczerą ‘zakrytą tajemnicę’. To jednak jest bezwstydnym bluźnierstwem przeciw Stwórcy”. („Przeciw herezjom3:2,1-2).

Ireneusz dodaje jeszcze:

„Tradycja apostołów, która została objawiona na całym świecie, jest dostępna w każdym Kościele dla wszystkich, którzy prawdziwie chcą zobaczyć prawdę. Możemy wyliczyć tych, którzy zostali ustanowieni przez apostołów jako biskupi w poszczególnych Kościołach i są ich następcami aż do naszych czasów. I niczego takiego nie uczyli ani nie poznali, o czym śnią tamci [gnostycy]. Gdyby apostołowie znali jakieś ukryte tajemnice, których nauczaliby potajemnie doskonałych, oddzielnie od innych, to przede wszystkim przekazaliby je tym, którym powierzyli także same Kościoły. Postanowili bowiem, by całkowicie doskonałymi i nienagannymi byli ci, których ustanowili swymi następcami, gdy przekazali im swoje zadania nauczania, gdyż ich nienaganna działalność mogłaby być bardzo pożyteczna, tak jak upadek największym nieszczęściem. Zbyt wiele miejsca w tej księdze zajęłoby wyliczenie sukcesji [biskupów] we wszystkich Kościołach, przekazujemy zatem tradycję pochodzącą od apostołów i wiarę głoszoną ludziom tylko na przykładzie największego, najstarszego i wszystkim znanego Kościoła, założonego i ustanowionego przez dwu najsławniejszych apostołów, Piotra i Pawła, Kościoła w Rzymie, tradycję i wiarę tak, jak dotarła ona do nas dzięki następstwu kolejnych biskupów. Tak właśnie zawstydzimy wszystkich, którzy w jakiś sposób, czy to dla przypodobania sobie, czy dla próżnej chwały , czy to przez zaślepienie i złą wolę, gromadzą się osobno, nie jak należy” („Przeciw herezjom3:3,1-3).

Mamy tutaj kolejny fałszywy zarzut przeciwko Kościołowi:

Kościół dogmatów i tradycji Kościół dogmatów i tradycjistr.24

Nie jest prawdą, że Kościół rzymskokatolicki odmawia Pismu św. autorytetu przewodnika wiary:

Mały Słownik Teologiczny zob. zob. Mały Słownik Teologicznystr.384
"W NT szanowana jest tradycja: „Nie mam zaś nakazu Pańskiego co do dziewic, lecz daję radę jako ten, który (...), godzien jest by mu wierzono” 1Kor 7:25

NT stał się częścią spisanej tradycji Kościoła (1Kor 11:2, 15:3, Łk 1:1nn., J 20:30).

Ustna tradycja apostolska pilnowała, aby do kanonu Biblii nie włączono ksiąg, których treść była z nią sprzeczna (apokryfy).

Jezus i Apostołowie uczęszczali w szabat do synagog, choć ST im tego nie nakazywał, ale szanowali oni tradycję. Św. Paweł nakazywał, aby Tymoteusz przekazał ludziom zasługującym na wiarę usłyszane od niego nauki (2Tm 2:2). Paweł nakazywał strzeżenia zdrowych zasad i depozytu wiary (2Tm 1:13n.), jak i tradycji, to jest nauki, którą przyjęli ludzie od niego (2Tes 3:6).

Apostoł prosi o trzymanie się tradycji, o której Tesaloniczanie zostali pouczeni czy żywym słowem, czy listem (2Tes 2:15; por. 1Tes 2:13, 4:1, Flp 4:9, Ga 1:9).

Jan stwierdza, że wiele rzeczy z działalności Chrystusa nie zostało spisanych, a przekazane były przez tradycję (J 20:30, 21:25). Pisze też w 2J 12, że pewne rzeczy przekaże uczniom ustnie zamiast w tym liście.

Tekst J 10:22n. mówi o obchodzeniu za czasów Chrystusa „Uroczystości Poświęcenia Świątyni”, która była rocznicą, w której Jezus brał udział. Święto to wywodziło się z tradycji Izraela.

Z tradycji Izraela przyjął autor tekstu Hbr 9:4 wiadomość, że w Arce Przymierza umieszczone były laska Aarona i złote naczynie z manną. Teksty 1Krl 8:9, 2Krn 5:10 i Wj 25:16 mówiły tylko o tablicach Przymierza. Widać więc, że informację, co jeszcze zawierała Arka, Apostoł przejął z tradycji ustnej. Stan zawartości Arki, opisywany w tekście Hbr 9:4, należy umiejscowić pomiędzy czasem z Wj 25:16, a tym z 1Krl 8:9 i 2Krn 5:10." (Włodzimierz Bednarski W obronie wiary, wyd.2015, str.378)

Kościół dogmatów i tradycji Kościół dogmatów i tradycjistr.24

Jest rzeczą oczywistą, że dla Pana Jezusa Pisma były wystarczające. Czy Pan Jezus szedł z uczniami do Emaus z Pismem św. (ze zwojami) w ręce? Pewnie cytował pewne fragmenty z pamięci, ale tłumaczył im jak mają te Pisma rozumieć. A to jest istotą Tradycji, którą Zachariasz Łyko odrzuca.

2 Tm 2, 2 2 Tm 1, 13
"co usłyszałeś ode mnie za pośrednictwem wielu świadków, przekaż zasługującym na wiarę ludziom, którzy też będą zdolni nauczać i innych." "Zdrowe zasady, któreś posłyszał ode mnie, miej za wzorzec w wierze i miłości w Chrystusie Jezusie!"

Od kogo otrzymał wiarę Zachariasz Łyko? Czy Zachariasz Łyko może wykazać swoich poprzedników w wierze tak, by była ciągłość tej nauki wiary aż do Apostołów?


Kościół dogmatów i tradycji
str.24

Pan Jezus nie sympatyzował z tradycją faryzejską. Ganił ją. Nigdzie też nie zakazał Tradycji apostolskiej, wyjaśniającej trudne miejsca Słowa Bożego, tak jak to robił z uczniami idącymi do Emaus.

"1) Chrystus zagwarantował Apostołom i ich następcom nieomylność w sprawach nauczania, gdy powiedział: „Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi Mną gardzi, lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał” Łk 10:16. (...) [Adwentyści Dnia Siódmego] nie mogą powiedzieć, że Jezus był omylny, bo tym samym stwierdziliby pomyłkę Boga, który Go posłał. Jeśli Chrystus słuchanie Kościoła nazywa słuchaniem siebie, to jest to wystarczającym gwarantem prawdziwości i nieomylności nauki Kościoła.

2) 1Tm 3:15 nazywa nas: „Kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy”. Nie wiadomo, w jaki sposób można doszukiwać się błądzenia Kościoła w nauczaniu, po takiej gwarancji Apostoła.

4) Kościół nie mógł zbłądzić, bo jest „Ciałem Chrystusa” 1Kor 12:27. Chrystus jest Jego „Głową” (Ef 1:22) i ma być z nim przez wszystkie wieki (Mt 28:20; por. Ef 3:21). Duch Św. też miał być z Kościołem na zawsze (J 14:16; por. Ap 3:6). Kościół wraz z Chrystusem ma przez wszystkie wieki oddawać chwałę Bogu (Ef 3:21).
7) Gdyby cały Kościół miałby być po śmierci Apostołów odstępczy, to po co Paweł pisał Tymoteuszowi: „co usłyszałeś ode mnie za pośrednictwem wielu świadków, przekaż zasługującym na wiarę ludziom, którzy też będą zdolni nauczać i innych” 2Tm 2:2. Po co by kazał ustanawiać Tytusowi i Tymoteuszowi nowych prezbiterów (Tt 1:5, 1Tm 5:22).

O przekazaniu nauki Chrystusa, które gwarantuje nieomylność, św. Paweł uczył: „co usłyszałeś ode mnie za pośrednictwem wielu świadków, przekaż zasługującym na wiarę ludziom, którzy też będą zdolni nauczać i innych”" (Włodzimierz Bednarski W obronie wiary, wyd.2015, str.449)

Kościół dogmatów i tradycji
str.28

W którym miejscu jest napisane, że wyłącznie Pismo Święte?

Kościół dogmatów i tradycji
str.176
2 Tes 2, 15 2 Tes 3, 6
"Przeto, bracia, trwajcie niewzruszenie i trzymajcie się tradycji, o których zostaliście pouczeni bądź żywym słowem, bądź za pośrednictwem naszego listu." "Nakazujemy wam, bracia, w imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa, abyście stronili od każdego brata, który postępuje wbrew porządkowi, a nie zgodnie z tradycją, którą przejęliście od nas."

Zgodnie z zaleceniem św. Pawła będę stronił od nauk Zachariasza Łyko i Adwentystów Dnia Siódmego, którzy od Apostołów i ich następców Tradycji nie przejęli. Nauki Adwentystów Dnia Siódmego, to ich prywatne nauki, nie poparte Tradycją apostolską.

poprzednia część

Powrót do strony głównej
Opracował: Piotr Andryszczak
© 2007-2025