Adwentyści Dnia Siódmego
Jan Grodzicki/Zachariasz Łyko
"KOŚCIÓŁ DOGMATÓW i TRADYCJI"
"KTO ZDECYDOWAŁ, KTÓRE KSIĘGI MAJĄ WEJŚĆ
W SKŁAD BIBLII?"

wyd.2022

str.493

str.499

Z historii Adwentystów Dnia Siódmego wiemy, że pojawili się dopiero niedawno - po upadku milleryzmu (XIX w. po Chr.). Współzałożycielką "Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego" była Ellen G. White. To są ich początki. Wcześniej nikt o nich nie słyszał. Ale mimo to, uzurpują sobie prawo do ustalania, które Księgi Pisma Świętego są natchnione, a które nie, które Księgi powinny należeć do kanonu, a które nie. Przyjrzyjmy się bliżej ich argumentacji.

str.499

wyd.1915

str.108

str.109

wyd.1985

str.232

str.499

Widzę, że Adwentyści Dnia Siódmego słowo "kanonizacja" rozumieją zupełnie inaczej, niż powszechnie jest to uznawane:

str.233

str.499

Ten Kościół wczesnochrześcijański, to Kościół Katolicki (gr. katholikos), czyli Kościół powszechny, bo taki miał być Kościół założony przez Jezusa:

Pallottinum

Mt 16, 18

Obietnica ta "bramy piekielne go nie przemogą" nie mówi o tym, że szatan i zło przestaną działać, lecz tego, że największa furia sił diabelskich, która będzie atakować Kościół, nie zdoła go pokonać.

wyd.2019

Mt 28, 16-20

str.416

str.419

str.499

Pan Jezus obiecuje Ducha Świętego:

J 14, 15-17

J 14, 25-26

J 16, 13

Obiecany Duch Święty, który działa w Kościele Chrystusowym i który był obecny podczas spisywania Ksiąg Świętych, ten sam Duch Święty natchnął Kościół poapostolski, aby wybrał te Księgi a nie inne i włączył je do kanonu Pisma Świętego. Oficjalny spis natchnionych Ksiąg powstał Dekretem Damazego I w 382 r. i nieprzerwanie trwa w Kościele aż po dzień dzisiejszy:

Poznań 1988

str.105

str.106

str.106

str.107

Ten sam akceptujący stosunek do ksiąg deuterokanonicznych wykazały autorytatywnie kolejne synody w Hipponie i w Kartaginie w latach 393 i 397, a także sławny list, który papież Innocenty I wysłał w roku 405 do biskupa Tuluzy Egzuperiusza. Adwentystów Dnia Siódmego nie było w tamtym czasie i nie oni będą decydować, które Księgi Święte w Kościele są natchnione i wchodzą w skład kanonu, a które, nie.

str.502

Skąd Adwentyści Dnia Siódmego wiedzą, że akurat w II w. po Chr. te Księgi były natchnione, skoro nie było jeszcze oficjalnego spisu natchnionych Ksiąg?

str.502

Dlaczego Adwentyści Dnia Siódmego nie napisali, iż tych siedem Ksiąg, które w późniejszym czasie zyskało powszechną akceptację, mają taki sam status, co siedem Ksiąg Starego Testamentu i nazywają się Księgami deuterokanonicznymi? Dlaczego Adwentyści Dnia Siódmego Księgi deuterokanoniczne Starego Testamentu nazywają apokryfami, a Księgi deuterokanoniczne Nowego Testamentu, już nie?

str.502

Klemens Rzymski, Polikarp, Ignacy Antiocheński nie byli wczesnymi Ojcami Kościoła, byli natomiast Ojcami Apostolskimi. Adwentyści Dnia Siódmego nie napisali, że Ojcowie Apostolscy cytują w swoich Listach Księgi deuterokanoniczne Starego Testamentu i też akceptowali te Księgi jako autorytatywne.

Księgi deuterokanoniczne Starego Testamentu miały autorytet w pierwotnym Kościele, ale o tym Adwentyści Dnia Siódmego nie chcą napisać.

str.503

Owszem, kilka synodów przyjęły kanoniczność 27 Ksiąg Nowego Testamentu, ale Adwentyści Dnia Siódmego nie napisali, iż te same synody przyjęły kanoniczność siedem ksiąg deuterokanonicznych Starego Testamentu:

Poznań 1988

Pierwszy oficjalny spis Ksiąg Pisma Świętego:

str.105

str.106

str.106

str.107

Zobacz:

Kanon Pisma Świętego

str.503

Kto zdecydował? W przypadku Starego i Nowego Testamentu o kanoniczności zdecydował Kościół Katolicki. Synody: w Rzymie (382), w Hipponie (393), w Kartaginie (397). Wszystkie Księgi posiadały samoautoryzację i są natchnione przez Boga.

str.503

Nie ulega wątpliwości, że Żydzi uznawali pewne swoje pisma za święte i natchnione. Między IV a II wiekiem przed Chr. ukształtował się wśród Żydów palestyńskich zbiór ksiąg. Na pewno weszły tam wszystkie księgi protokanoniczne (39). Nie wszyscy jednak Żydzi ograniczyli swój kanon do 39 ksiąg. W diasporze aleksandryjskiej i w Qumran uważano, że Bóg nie wypowiedział jeszcze ostatniego słowa i przypisywano Boski autorytet innym księgom. Chodzi tu o księgi deuterokanoniczne. Oficjalny kanon żydowski przyjęto w Jamni ok. 90 po Chr. Nie zawierał on ksiąg i dodatków deuterokanonicznych.

Zobacz:

PODSTAWOWE INFORMACJE O PIŚMIE ŚWIĘTYM Ks. Rajmund Pietkiewicz

str.503 str.504

Dlaczego Adwentyści Dnia Siódmego piszą wyłącznie o ustaleniu kanonu Nowego Testamentu w IV w., a nic nie wspominają o kanonie Starego Testamentu, również ustalonego w IV w.? Przecież synody w Rzymie (382) czy w Hipponie (393), ustaliły kanon zarówno Starego i Nowego Testamentu. Dlaczego Adwentyści Dnia Siódmego o tym milczą?

str.504

Jeżeli rzekomo, "to nie Kościół zdecydował, które księgi należy uwzględnić w kanonie", to dlaczego Adwentyści Dnia Siódmego nie napisali wprost, kto konkretnie ustalił kanon? Czy przypadkiem nie mamy tutaj sprzeczności:

str.504

Najpierw Adwentyści Dnia Siódmego napisali, że "to nie Kościół zdecydował", aby w następnym zdaniu napisać: "Kościół uznał i potwierdził natchnienie". Kościół w tym samym czasie uznał i potwierdził natchnienie Ksiąg Nowego Testamentu oraz uznał i potwierdził natchnienie Ksiąg Starego Testamentu, w tym siedem Ksiąg deuterokanonicznych. Adwentystom Dnia Siódmego ten fakt nie chce "przejść przez gardło".

A gdzie byli Adwentyści Dnia Siódmego w I, II, III, IV w. po Chr i w następnych wiekach? Kościół mógł sobie potwierdzać różne rzeczy w drugim, w trzecim, w czwartym, w piątym, w szóstym, w siódmym, w ósmym, w dziewiątym stuleciu itd., bo wtedy istniał, a Adwentystów Dnia Siódmego nie było wtedy, więc dzisiejsze ich dywagacje na temat kanonu Pisma Świętego, nie mają żadnego znaczenia. Adwentyści Dnia Siódmego nie są Kościołem założonym przez Jezusa Chrystusa, ponieważ nie mają tzw. sukcesji apostolskiej, nie mają ciągłości w swej historii. Nie przejęli bezpośrednio od Apostołów i ich następców, ani kanonu Pisma Świętego ani ich nauk. Początek Adwentystów Dnia Siódmego datuje się dopiero:

MARZEC 1994

str.17

CZERWIEC 2016

str.26

str.17

str.26

Poznań 1988

str.57